Vekjarinn - 01.01.1906, Blaðsíða 42

42
gagnsær, að eyður verðleikanna sjáist í gegn.
Endahnúturinn er svo rekinn á með því »að
sveitin, sýslan eða jafnvel landið sitji í sorg-
um yfir slíkum missi, en himnarnir fagni
yfir slíkum sómamanni«.
Því miður eru þetta ekki sleggjudómar,
eða hvað segja kristnir menn um þessar setn-
ingar: »Nú er hin framliðna systir komin
heim til Drottins, þar sem hún hafði áunnið
sér stað með góðu og grandvöru lífernh. Eða
þegar prestur er búinn að lýsa dygðum lát-
innar konu með svo miklu orðagjálfrí og of-
lofi að ókunnugir gátu haldið, að verið væri
að gjöra gys að henni, og bætir svo við:
»Hvað mundi Drottinn þá umbuna, ef hann
umbunar ekki annað eins líferni9«
Séu slíkar ræður ekki andstyggilegar fyrir
augliti Drottins, veit eg ekki hvaða ræður eru
það. Þær göfga skepnuna í stað skaparans,
þær aíneita óbeinlínis friðþægingu Krists,
festa almenning í þeirri hjátrú, að maður þurfi
ekki annað en deyja til þess að verða hólp-
inn, og eru í eðli sínu heiðinglegar, en ekki
kristilegar; þótt »Jesú nafni« sé hnýlt aftan
við þær um leið og sagt er »amen«.
Þeir prestar, sem svo tala, ættu sizt að
kvarta um deyfð og andlegt kæruleysi í söfn-
uðum sinum, því að sjálfir Ieggja þeir svæfil