Vekjarinn - 01.01.1906, Side 28

28
guðfræðingur hafði sagt: «Líkræður evangel-
isku prestanna eru líkræður evangelisku kirkj-
unnar«. Þá datt mér í hug, að faðir minn
hafði beðið um að engin ræða yrði haldin við
kistu sína, »því að«, skrifaði hann, »hið vana-
lega og, að því er virðist, óhjákvæmilega lof-
gjörðarvæl hefir mér ætíð þótt viðbjóðslegt
og fyrirlitlegt«.
Svo fór eg að hugsa um gamla biskup-
inn, sem vigði mig fyrir 36 árum. Hann sagði
meðal annars: »Líkræður eiga að vera lof-
ræður«. Hann sagði það ekki í vígsluræðunni,
heldur á eftir, þegar hann var að leggja mjcr
lífsreglurnar. Mér varð hverft við þetta ráð,
en hann leit á mig þótlalega og sagði: »Ungi
maður, hvað ætli þér yður? Menn ællast til
þessa af yður. Þér verðið að haga yður eftir
almenningi«.
Gamli biskupinn sagði það svo sem satt,
að menn ætlast venjulega til þess; en hitt gæti
verið vafamál, hvort Guð hefi'r kallað oss til
að gjöra alt, sem almenningur ætlast til. Ætli
við prestarnir sjeum hafðir við jarðarfarir til
prýðis eða til að vera boðberar Drottins Jesii
Krists? Erum vér þar til að geðjast almenn-
ingi eða þræða sannleikann? Hann þekti
heiminn, gamli biskupinn. Enda heflr það
farið svo, að þegar jeg hefi við og við, þiátt
fyrir biskupsráðið, talað um brestí hins látna,