Nýjar kvöldvökur - 01.01.1915, Blaðsíða 26

24
NYJAR KVÖLDVÖKUR.
ara fyrir ódauðleika mannsálarinnar, og væri
ölium þeim, sem um hann efast, ráðlegt að
útvega sér þessa bæklinga alla og lesa þá vel.
Ekki veitir af. Nóg er af efnishyggjunni samt.
Kver þessi kosta lítið — öll fjögur eitthvað lítið
meira en hálft pund af misindis reyktóbaki.
J. /•
Óþekti málarinn.
Hinn frægi spánski málari, Murilló, sem átti
heima í Sevilla, hafði lengi veitt því eftirtekt, að á
bakinu á myndum þeim, sem lærisveinar hans mál-
uðu, voru dregin ýms ágæt myndaform, bæði af
hlutuni og Iandslagi, sem báru vitni um ágæta drátt-
listarhæfileika og listasmekk. Hann reyndi að kom-
ast eftir, hver þessi dularfulli listamaður mundi vera,
sem hlaut að ferðast um málarastofur hans, en öll
viðleitni hans í þá átt varð lengi árangurslaus.
Einn morgun þegar Murilló kom inn á málara-
stofu sína fann hann bæði lærlinga og sveina í þyrp-
ingu utan um myndagrindina að skoða nýa mynd
af Maríu mey, sem var hið mesta listaverk. Allir
dáðust að því, og sjálfan Murilló rak í rogastanz við
að sjá slíka afbragðsmynd.
»Sá, sem hefur gert þetta, verður osseinhvern-
tíma meiri, sagði hann við ungan þræl, Sebastían
að nafni, sem stóð hjá honum óttasleginn, og spurði
ennfremur, hver kæmi þar á Kvöldin.
»Enginn, nema eg,« svaraði þjónninn.
»Gott er það, svo verður þú hér í nótt, og ef
þú ekki í fyrra málið getur sagt mér, hver þessi list-
fengi skuggasveinn er.skaltu fá 30 vandarhögg í laun.«
Um kvöldið flutti þjónninn dýnu sína inn að
málaragrindinni, lagði sig þar fyrir og féll brátt í
fasta svefn. Hann vaknaði þrem stundum fyrir dag.
Spratt upp, kveikti á lampa, tók sér pensil í hönd
og ætlaði að eyðileggja hina ágætu mynd sína. En
þegar hann leit á hana, sá þessi djúpu, dreymandi
augu, sem horfðu á hann svo angurblíð, hina brúnu
lokka og ávölu kinnar, féllust honum hendur. Hann
stóðst eigi augnaráð myndarinnar, og listaþrá hans
varð yfirsterkari. »Heldur fullgera myndina,« tautaði
hann, og hinir fínni penslar voru þegár á lofti. Einn
mjúkur dráttur hér og meiri skuggi hér stuðlaði til
að fullgera listaverkið.
Tíminn gleymdist og alt nema þessi himneska
fegurð, sein myndin sýndi- Hann kotn eigi til sjálfs
sín fyr en hann heyrði fótatak á bak við sig; sá hann
þá að dagsljósið streymdi inn í stofuna, en lamp-
inn var að brenna út, og meistarinn og sveinar hans
stóðu með hátíðlegri undrun á bak við hann. Se-
bastían hljóp óttasleginn út í horn, en Murilló mælti
um leið og hann sneri sér til sveinanna:
»TiI hvers hefur hann unnið, hegningar eða
verðlauna?*
»Verðlauna,« hrópuðu allir, og einn stakk upp á
að hann fengi ný föt, annar nýja skó, en sá þriðji
hrópaði; »Meistarinn er í góðu skapi í dag, bið
hann um frelsi, Sebastían.c
Þá féll þjóninn til fóta meistarans og sagði með
skjálfandi raustu : »Gefið föður mínum frelsi.*
Tvö iár hrukku af augum meistarans, og hann
mælti um leið og hann lyfti þjóninum á fætur:
»Myndin þín sýnir að þú hefur ágæta lista-
mannshæfileika, en bæn þín, að þú átt gott hjarta.
Þú ert ekki lengur þjónn, heldur son minn. Eg er
hamingjusamur að hafa eigi einasta málað, heldur
að málari hefir skapazt af því að sjá til mín.«
Frá þeim degi vann Sebastian með hinum öðrum
sveinum, og varð síðar einn af hinum frægustu
meisturum síns tíma, og eru til nokkur málverk
eftir hann á listasöfnum.
................................
Verð/aunakapp.
Kvöldvökurnar bjóðaþrenn verðlaun
fyrir
þrjár vísur um styrjöldina miklu,
sem nú stendur yfir.
Hver, sem ætlar að reyna sig á vísum þess-
um, skal senda þrjár vísur með hagkveðl-
ingahætti, með einhverju dulnafni undir. Nafn
sitt sendir hann með í iokuðum seðli ásamt
dularnafninu. Vísurnar verða að vera komnar
til N.Kv. fyrir 1. ágúst í sumar.
Dómnefnd sú,‘er um vísurnar fjallar, verður
auglýst síðar.
Verðlaunin eru:
1. Kvæði J. Hallgrímssonar í skrautb.
2. Einn árg. af N.Kv. eftir vali.
3. Pappirsbók til að skrifa í Ijóð (Poesib.).
Petta er Hagkveðlingaháttur:
Nálgast jólin helg og há
höfuðbóli Þorfinns á;
hringasól með hölda fá
höfðingsstólinn geymir þá.
tGrettisljóð.)
Lifi ís/enzk braglisi!