Nýjar kvöldvökur - 01.01.1939, Blaðsíða 49

FORFEÐUR MANNA
43
ur þykja benda til, að Neanderdalmaður-
inn sé kominn af Java- og Pekingmönn-
unum. Þannig virðast hauskúpur, sem ný-
lega eru fundnar á Java, minna að sumu
leyti á Java-manninn, en eru þó líkastar
Neanderdalsmanni. Svo er talið, að Nean-
derdals-þjóðin hafi setzt að í Evrópu á
síðasta sumarskeiði jökultímans. Þeir hafa
þá breiðzt allmikið út, enda mun loftslag
þá hafa verið hlýtt og gnótt veiðidýra.
Síðar, þegar kólna tók, og ástand það
nálgaðist, sem fyrr var lýst, hafi þjóð
þessari tekið mjög að hnigna, enda munu
þeir varla hafa haft kunnáttu og getu til
að verjast óblíðu náttúrunnar. Enda bætt-
ist nú annar óvinur 1 hópinn. Þessi óvin-
ur, sem skyndilega kemur fram á sjónar-
sviðið er nýr þjóðflokkur, sem hefir verið
nefndur Aurignak- (frb. Orinjak) -menn,
og kenndir eru við hérað eitt í Frakk-
landi. Aurignak-mennirnir eru svo miklu
líkari nútímamönnum, að þeir eru taldir
til sömu tegundar, þ. e. Homo sapiens.
Enginn veit hvaðan þeir hafa komið, enda
þótt haldið sé, að þeir séu að austan
komnir úr Asíu. En um þær mundir, sem
þeim tekur að fjölga fyrir alvöru, hverfa
Neanderdals-menn úr sögunni, en svo
virðist samt sem þjóðir þessar hafi búið
hér samtímis um alllangt skeið. En síðan
hverfa Neanderdals-menn með öllu, hvort
heldur sem þeir hafa fallið í valinn í bar-
áttunni við ís og kulda eða fyrir vopnum
hinnar aðfluttu þjóðar, nema að þjóðir
þessar hafi sameinazt og menning hinna
þróttmiklu Aurignac-manna hafi smám
saman afmáð merkin um hina frumstæðu
Neanderdals-þjóð. Það eitt er víst, að
Aurignac-mennirnir voru komnir á allhátt
menningarstig um þær mundir, er þeir
settust að í Evrópu. Á vöxt allan og svip
líkjast þeir allmjög nútímamönnum. Þeir
voru háir vexti og grannir. Ennið var all-
hátt og kjálkar ekki meiri en góðu hófi
gegnir, hakan var framstæð líkt og nú er
á Evrópumönnum. Þeir hafa verið all-
skartgjarnir. Hafa ýmsir skrautmunir, svo
sem marglit steinasörfi og festar úr fag-
urlitum skeljum og kuðungum fundist
ásamt beinaleifum þeirra. Vopn þeirra og
verkfæri sem ýmist eru gerð af steini eða
beini, eru vel tilhöggvin og fáguð, oft
oddhvöss og býsna beitt. Er sýnilegt að
þau hafa verið allhættuleg vopn bæði
dýrum merkurinnar og andstæðingum
þeirra. Á suma beinhnífana eru ristnar
myndir ófullkomnar að vísu, en bera
samt ótvírætt vitni um glöggt auga og
vaknandi listasmekk. Það þykir auðsætt
að þjóð þessi hefir greftrað þá er dóu, og
haft þar við ýmsa siði, sem að líkindum
hafa átt að friða önd hins látna. Bendir
þetta til vaknandi hugsunar um annað líf
eða trúarbrögð. Að öllu samtöldu sverja
Aurignac-menn sig tvímælalaust í ætt
síðari tíma manna. Þeir eru augljóst tákn
mannflokks, sem er á þroska- og framtíð-
arskeiði.
Hér hefir nú í stuttu máli verið skýrt
frá nokkrum höfuðdráttunum í einkenn-
um og lífi hinna fyrstu mannvera, sem
víst er að byggt hafi jörð vora. Jafn-
framt hefir verið á það bent hver furðu-
verk jarðlögin geta sýnt þeim, er kunna
að ráða rúnir þær, er þar eru ritnar. Þeg-
ar vér lítum á þessar löngu liðnu, frum-
stæðu þjóðir og berum þær saman við
nútíma-manninn hlýtur oss að undra hví-
lík feikna framför hefir gerzt. Vér sjáum
þar, hvernig maðurinn hefir þó þrátt fyr-
ir allt verið á framfara- og þroskabraut.
Og þótt oss nú oft þyki svart í lofti, og
mannkynið sem væri það haldið af illum
anda, er leiddi það beina leið til glötunar,
þá getur samt ekki hjá því farið, að hugs-
unin um liðinn þroskaferil veki hjá oss
von um, að enn séum vér menn á fram-
faraskeiði, þrátt fyrir allt.
Akureyri á Kyndilmessu 1939.
6*