Æringi - 01.01.1908, Síða 6

Eitt atriði úr garaanleik.
Syiðið er gata i Reykjavik. Enginn maðar A götanni.
JÓn Ólafsson [kemur í kjól nieö livita hanska]:
Mér hefir nyverið veriö íaliS aS vera framsögumaður
þessara þúsunda, sem hór eru aaman komtiar. Með því
að óg er lausamaður í landi og mér er sama við hvers ég
berst hlið, þá er mór þetta ljúft.
Það hefii verið glatt tunglsljós undanfarin kvöld en ttú
er þikkinið og sór ekki til staðgengils sólarinnar, tunglsins,
en blysagrúinn mun megna að kasta loggyltum bjarnia saun-
söglinnar yfir hópinn. Sá tími mun korna að rassinn spil-
ist úr strákabuxunum og að lygin — lygit) — 1/gin —
lýgin fái sín lattn og þá »stend óg þar sem áður óg stóð.«
»En til að óskaðleggera hann,« uppreistarandann, syng
ég einvörðungu með laginu alt eins og blómstrið eina:
Þór hefir þjóðin falið
að þvrola landsins mál,
þig hefir vísir valið
að vera landsins sál.
Frá fjalli út á annes
er alsett fólki hér,