Sumargjöf - 01.01.1908, Blaðsíða 9

Sumargjöf.
5
Þú kveykir metnað sona þinna, sögufræga land. —
Saga þin oss bendir á hjálpráð og grand.
En yfir þjóð og land vort að leiða gullöld nýja,
sem ljómi skært og víða — sá hlutur bíður vor.
()g það vér skulum sýna, oss þarf ei hugar frýa
og þreytt vér getum lengra’ en í feðra vorra spor.
— Að benda megi lieimi, sem gylfa gert var forðum,
á gullið vort hið mikla. — Pað skíni i starfi og orðum.
Heill sé þér, vorl yndislega, fagra fósturland.
Fjöll þin hlúi byggðum, og Ægir við sand
vaki, svo þér óvinir aldrei meigi granda
— og aldrei dvini þjóðernis máttur nýr og forn.
Vér synir þínir skulum nú fram og hefjast handa
að hvergi falli blettur á skjöldinn — þinn og vorn.
— þvi heitast er þér unnað í hjörtum barna þinna,
til lieiðurs þér og fremdar nú allir þrá að vinna. —
S.
Minni sumars.
Einhvemtima liefi eg lieyrt það að sumardagur-
inn fgrsti væri íslenzk uppgötvun. Aðrar þjóðir eiga
sér sumardaga, aðrar þjóðir fagna sumri, halda sum-
arhátið, en þær eiga sér engan dag sem heitir sumar-
dagurinn fyrsti.