Sumargjöf - 01.01.1908, Blaðsíða 39

Sumargjöf.
35
Hinn næsta dag voru þeir bræður snemma á fótum
og töluðu um að þeir mundu fara og líta á gullið.
Og er þeir komu til Völundar kröfðu þeir lyklanna
og luku upp kistunni. Þá hjó Völundur höfuð af
þeim báðum. Tók síðan hauskúpur þeirra og bjó
silfri og sendi Níðaði og skyldu vera borðker bans.
En úr augum þeirra gerði hann gimsteina og sendi
konu Níðaðar, og úr tönnum þeirra sló hann brjósl-
kringlur og sendi þær Böðvildi.
Böðvildi þótti góður hringurinn Hervarar og bar
bann jafnan. En einliverju sinni tókst svo illa til fyrir
benni, að hún braut hringinn. Hún vissi að engi
mundi bætt geta nema Völundur einn. Fór hún því
til hans og mælti: »Illa hefir nú til tekist fyrir mér,
er ég hefi brotið hringinn góða. Þori ég engum að
segja nema þér, og vil ég biðja þig að bæta«. Völund-
ur svarar: »Eg mun bæta svo gullið, að föður þín-
um þyki fegra en áður, en móður þinni miklu betra
og sjálfri þér að sama skapi«. Síðan bar hann henni
bjór að drekka og gerði liana ölvaða svo að hún
sofnaði. En um morguninn tók Völundur hringinn
Hervarar og dró á hönd sér, en sú náttura fylgdi
hringnum, að hann mátti nú fljúga, því að svanmær
átti hringinn. »Nú hefi ég hefnt harma minna«, mælti
Völundur. »En komast mun ég nú ferða minna,
þótt Níðuður meiddi fætur mína«. Völundur hló þá
og lióf sig á loft, en Böðvildur gekk grátandi úr
hólminum, þvi að hún hafði látið meydóm sinn og
óttaðist reiði föður síns. Kona Níðaðar stóð úti, er
Völund bar að garði, og gekk liún þá inn, en hann
settist á hallarvegginn og hvíldist. Völundur mælti:
»Vakir þú, Níðuður konungur?« »Ég vaki nú mjög
um nætur og verður mér eigi svefnsamt, síðan ég
3'