Sumargjöf - 01.01.1908, Blaðsíða 27

Sumargjöf'.
23
og heitustu þrá ganga til moldar svo hann komist
alheill úr þeirri eldrauninni . . . Og sjaldan er ein
bára stök. Guðnj' var grátin og föl og brosið dáið.
það var mér allra viðkvæmast að vita eyðilegging
hennar. Sama veturinn fór ég líka að frétta það,
sem búið var að sveima um sveitina, milli allra
kjaftakerlinga; að ég hefði stolið heyi og mat
til þess að ala Hrímu veturna sem ég var á
Bleiksmýri, sumir trúðu og aðrir efuðu en skuggi
lagðist yíir mannorð mitt, sem ekki var svo fljótur
til að liverfa. Ekki var von til þess, að þau gæfu
mér Guðnýu gömlu hjónin þegar ég gaf svona raun:
það var þetta, sem festi rætur um all-Iangan tíma.
Að berjast við róg og slef er óðs manns æði, á
því er ekki liægt að festa liendur frekar en upp-
vakningonum. Það þarf að drepa það með góðri
breytni; vinna sér tiltrú manna, en stundum þarf
nokkuð langan tíina til þess. Ég er sannfærður um
að Bleiksmýrarhjóuin liöfðu vakið upp þessa Skottu
og húsfreyjunni mátti bezt trúa til að koma henni á
lappirnar. Guðný hefir aldrei trúað þessu, það
komst mamma fyrir; þá gat ég betur þolað þögnina
og biðina.
Þau bjuggu tvö árin í Mýrarseli ungu hjónin;
því miður reyndist bóndinn nenningarlítill og gjálíf-
ur, drykkfeldur og vondur við vínið . . Þú þekkir
Bann Jón i Seli svo ég þarf ekki að lýsa honum
fyrir þér. Guðný hefir alla tíma síðan hún giftist
verið hljóðlynd og fáskiftin; hugsaði um börnin og
búsýsluna og friðinn á heimilinu; þó hefir það ekki
lánast. Ástina skorti, og virðingar á Jón erfitt með
uð afla sér.
Þegar ég sá hvernig æfi Guðný átti, þá brast