Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Qupperneq 37

Kringum lokadaginn
Viðtöl við aflahæstu skipstjórana
— Við 'höfum farið noltkrum sinnum
á skipum Hafrannsóknarstofnunarinnar
út með nemendur í vetur, og ég tel
'þessa tilraun hafa heppnast mjög vel.
Það var hyrjað að vinna að (þessu máli
í haust. Það hefur lengi verið brýn þörf
á skipi til að þjállfa nemendur við raun-
verulegar aðstæður. — Sjávarútvegsráð-
herra, Eggert G. Þorsteinsson, beitti sér
]X'rsónulega fyrir því að skólinn fengi
skip til 'þessara nota.
— Hverjir eru meginþættir kennsl-
unnar um borð?
— Nemendur eru látnir sigla og gera
staðarákvarðanir eftir hinum hefð-
hundnu aðferðum, það er með thoma-
mælingum á himinhnöttum og stöðum
í landi og segulkompási, og síðan með
nýtízkulegustu aðferðum, þar sem stað-
arákvarðanir eru gerðar með lóran, radar
og fullkomnustu ljós- og hljóðmiðunum
og siglt með sjálfstýringu tengdri gýró-
kompás. Reynt var einnig eftir föngum
að sýna nemendum gerð nýjustu tækja.
AS því er laut að veiðunum sjálfum,
var nemendum sýnt hvemig kasta á nót
á síldartorfu eftir sónar. Var sýnt með
þeim hætti, að útbúinn var endurvarpi,
sem kom 'fram eins og torfa á tækjun-
um. Notuð var 300 faðma flodína —
eða álíka löng og venjuleg nót, „torfan“
var leituð uppi og nemendurnir látnir
stjóma kastinu. Reynt var að taka tillit
til strauma og vinda og hugsanlegrar
vaðsteifnu toiifunnar, sem sagt reynt að
líkja sem mest eftir raunvemlegum veið-
um. Kastinu var síðan lokið með því að
lagt var bauju og hún tekin, eins og
þaS gerist í raunveruleikanum.
— Og finnst þér þetta hafi gefið já-
kvæðan árangur?
— Alveg vafalaust. Nemendumir
bmgðust mjö vel við tilrauninni. Þetta
átti við þá, sem skiljanlegt er um friska
stráka, sem æda að gerast skipstjórar.
Ég tel mjög áríðandi að þessu verði
haldið áfram. Það getur reynzt dýrt að
láta nýútskrifaðan mann fá sína fyrstu
lexíu úti á sjó með milljónatæki í hönd-
unum. Verkleg þjálfun með ofangreind-
um hætti er skipstjóradfnum höfuð-
nauðsyn, og æfingaskip tíl eigin umráða
fyrir skólann, er vitaskuld framtíðar
draumur okkar.
Þórarinn var kominn heim til sín,
þegar okkur bar að, en hann var þá
búinn að landa 32 tonnum og fór þar
með upp fyrir Amfirðing, að minnsta
kosti í bili. Báðir bátarnir eru um
220 tonn að stærð.
— Þetta er óvenjulegt, sagði hann,
komið fram á þennan tíma. Það er
víða fiskur, grunnt og djúpt. Og
það merkilega er að fiskurinn er
ekki búinn að hrygna ennþá og á
Þórarinn Albertsson, skipstjóri á Albert.
meðan getum við haldið áfram með
von í afla. Einu sinni man ég þó
að við nokkrir bátar tókum upp net
in um 27. maí, eftir að hafa aflað
ágætlega í maí. Þá vorum við með
netin úti á Faxadýpi, úti í kantin-
um.
— Þú hefur aflað vel í maí?
— Það má segja það, við erum
búnir að fá yfir 200 tonn í mai af
þeim tæplega 1300, sem við höfum
landað. Netabátunum hefur fækkað
allverulega og flestir aðkomubát-
amir eru farnir. Þessir bátar, sem
eru hættir, hafa mikið orðið að
hætta vegna mannskapsins. Hér
hafa ráðizt í skipsrúm margir sveita-
menn og nú er sauðburður hafinn
og vorstörf og ekki þýðir að láta
þau dankast. Eins er með vinnu-
aflið í frystihúsunum og það má
segja að það séu komin hálfgerð
Ólafur Finnbogason,
skipstjóri á Arnfirðingi.
lok í þetta þó að reytingur sé af
afla.
— Hvað er langt stím í tross-
umar?
— O, blessaður, við erum hér rétt
við bæjardyrnar, á trillumiðunum,
eins og þeir segja. Við erum 10 mín-
útna siglingu frá höfninni, rétt aust-
an við Hópsnesið í Þórkötlustaða-
sundinu. Við emm búnir að fiska
þar vel í marga daga.
SJOMANNADAGSBLAÐIÐ 23