Sjómannadagsblaðið - 06.06.1971, Blaðsíða 49

Rótt fyrir M. þrjú kom þriðji loít-
skeytamaður, Charles MaM, hlaupandi
til iþess að vekja hina tvo loftskeyta-
mennina, Rogers og Alagna.
George Alagna var vaknaður alf há-
vaðanum úti fyrir. En Rogers svaf fast,
en Maki hrissti hann harkalega. Eftir
ötfá augnablik var Alagna 'kominn upp
í 'loftskeytastöðina og skömmu seinna
ikom Rogers yfirloftskeytamaður og tók
við störfum. Hann sagði Alagna að
hlaupa upp í brú og fá fyrirmæli hjá
skipstjóranum.
Uppi í brúnni halfði hinn nýorðni
skipstjóri, Warms, engan tíma til að
hlusta á Alagna. Stormurinn æddi yfir
skipið og magnaði eldinn eins og blást-
ursbelgur. Warms bar báðar hendur
upp að munni sér og hrópaði: — Brjótið
ekki rúðurnar þarna niðri! Mölvið ekki
riiður! Lokið öllum dyrum!
En hróp hans drukknuðu í stormin-
um, og áhÖfnin sem heyrði neyðaróp
hvaðanæfa að, hélt áfram að mölva rúð-
ur og opna 'hurðir fyrir ofsahræddum
farþegum, sem reyndu alls staðar að
brjótast í gegn upp til björgunarbátanna.
— Skipstjóri, hvaða fyrirskipanir gef-
ið þér? spurði Alagna.
Warm hafði augsýnilega misst stjórn
á sjálfum sér. Hann ýtti loftskeytamann-
inum til bliðar og hljóp að talpípunni
til vélarrúmsins.
— Gefið skýrslu! öskraði hann. -—
Hvernig er ástandið þarna niðri? Við
verðum að fá' meiri þrýsting á bruna-
slöngurnar!
Enginn svaraði. Warms greip í hand-
tak vólsímans og stillti hann á „Dead
slow ahead" — hæga ferð álfram. Sér-
staklega óheppileg ráðstöfun. -—• Morro
Castle lét varla að stýri í hinum mikla
sjógangi og féH út af stefnunni, svo að
eldinum sló nú þvert yfir allt skipið.
Á þessu augnabliki kom Alagna með
óvænta spurningu: — S'kipstjóri, hvað
eigum við að gera við líkama Willmotts?
Eigum við að bera hann niður í ein-
hvern björgunarbátinn?
Warms 9tóð alveg ráðalaus. Þriðji
Stýrimaður kom rétt í þessu upp til þess
að gefa skýrslu um slökkvistarfið. Hann
hikaði ekki: Við verðum að skilja skip-
stjórann eftir hér um borð. Hinir lif-
andi eru mikilvægari en þeir dauðu.
Allt í einu birtist yfirvélstjórinn á
brúan'ængnum. Hann var sótugur í
andliti og hluti af hári hans var brunn-
ið. Hann néri höndum í ön'æntingu.
— Hvern fjandann eruð þér að gera
hér? öskraði Warms. Ég var að segja, að
við þvrlftum að fá meiri þrýsting á vatns-
slöngurnar!
Abbott vélstjóri skalf um allan líkam-
ann. ■—• Þrír menn brenndust til bana
þarna niðri! Þrír af mönnum mánurn!
Ein gufuleiðslan spra'kk. Hvað eigum
við að taka til bragðs?
Óðagotið í brúnni var nær fullkomið.
Og þaðan breiddist það út til annarra
vfirmanna og áhafnarinnar.
Á meðan á þessu stóð sat yfirloft-
skeytamaðurinn, George Rogers, einn í
klefa sínum og beið eftir fyrirskipunum
um að senda út SOS-tiIkynningu. —
Alagna hafði hlaupið fram og til baka
éftir fyrirskipunum frá skipstjóranum,
en árangurslaust.
Klukkan 3,15 kom Alagna aftur í loft-
skeytastöðina og reif upp dyrnar. -— Við
verðum að koma okkur héðan í burtu!
Það brennur alls staðar...
Rogers snéri sér rólega við. — Hvað
er um neyðarmerkin? — Hvað segir
Warms?
Þeir eru allir orðnir vitlausir í brúnni!
Bölvaðar skræfur, það er engin leið að
fá svar af viti frá þeim!
Rogers hafði snúið sér aftur að mót-
takaranum. Það heyrðist óðamála rödd:
— Þetta er flutningaskipið „Andrea S.
Luckenback", sem kallar á New Jersey.
Getið þið gefið upplýsingar um, hvort
stórt skip sé að brenna úti fyrir strönd-
inni?
Tuckerton loftskeytastöðin svaraði
strax, að þeim væri ekki kunnugt um
neitt slíkt. Síðan varð alftur þögn í loft-
inu.
Allt sem Rogers hefði þurft að gera,
var að blanda sér í samtalið og segja:
Já, s.s. „Morro Castle" er að brenna.
Við bíðum eftir fyrirskipun frá brúnni."
Þetta gat ekki talizt SOS-merki, sem
eingöngu má senda eftir beinni fyrir-
skipan frá skipstjóranum. En nærstödd
skip hefðu þá getað gert sér grein fyrir
að illa stóð ó hjá „Morro Casde“.
En Rogers 'hélt sér fast við reglurnar
og sendi enga tilkynningu. Alagna hljóp
út, en kom aftur éftir nókkrar mínútur.
— Við verðum að senda eitthvað! taut-
aði hann. Warms er alveg utan við sig
og svarar ekki, þó maður ávarpi hann,
og þama niðri er Ifjöldi manns innilok-
aður og öskrar eins og dýr! Getum við
ekki sent út SOS núna?
Rogers hikaði, loks féllst hann á að
setnda út CQ-merki. Það samsvarar ekki
SOS, en felur í sér áskorun til allra
skipa um að vera viðbúin þvi að mikil-
væg tilkynning komi innan skamms.
Rogers byrjaði að senda: — CQ —
CQ — CQ — KGOV...
Tluokertonstöðin svaraði samstundis
kallinu, en allt í einu þagnaði Morro
Castle. Það kom enginn rafstraumur frá
vólarrúminu. Alagna og Rogers hjálp-
uðust við að koma varasendinum í gang.
— Farðu aftur upp í brú, sagði Rog-
ers. Segðu Warms að þú verðir að fá
fyrirskipun um að senda út SOS!
Utan frá heyrðust hróp og fótatak
ifólks, sem 'hljóp fram og aftur í algjörri
öivæntingu. Rogers sat Wrr, og brátt
dró úr hávaðanum úti fyrir. Farþagam-
ir 'höífðu yfirgefið þetta svæði. Nú heyrð-
ist aðeins brak loganna. AUt í einu fann
Rogers 'fyrir miklum hita. Þegar hann
teygði hendina niður á stálgólfið, var
það svo heitt að hann gat dkiki snert
iþað.
Warms ráfaði um í brúnni, nær
sturlaður. Þetta glæsilega skip var að
verða að engu í höndum hans, og hann
sá engin ráð til þess að koma skipulagi
á björgun faiþeganna. Konum og börn-
um var hrint hrottalega til hliðar. Nú
gilti aðeins ein regla: bjargi sér hver
sem getur...
Einhver öskraði í eyra Warms —
Skipstjóri! Hlustið á mig, í guðs nafni
. .. við verðum að senda út SOS!
Warms snéri sér við og horfði sljó-
lega á Alagna. — Það er skip sem hef-
ur séð okkur langt tilsýndar! flýtti Al-
agna sér að segja.
Warms tók um höfuð sér. —• Hvað
viljið þið að ég geri? Hvað viljið þið...
— Eigum við að senda út SOS?
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 35