Gripla - 01.01.1979, Page 158

154
GRIPLA
Og þar sem drífur í stígu alla er ekki hægt að rekja slóð vegandans frá
Sæbóli. — Öðruvísi fór á banadægri Gísla:
Veðri var þann veg farit at var á logn mikit, hélufall var ok mikit.
. . . Nú fara þau <jll ok eru þær í kyrtlum ok draga kyrtlarnir dcpgg-
slóðina. (ísl. fornr. VI, 109.)
Slóð þeirra hjóna og Guðríðar var nú auðrakin eftirleitarmönnum.
Eftir ófrið við Hólmgöngu-Skeggja og syni hans í Noregi fluttist
Þorbjörn súr með skylduliði sínu til íslands. Þegar synir Skeggja reyna
að brenna þau inni í hefnd fyrir áverka föður síns tekst þeim Gísla að
komast úr brennunni. M segir svo frá:
Fara þeir nú þaðan sex tigir manna ok koma á Stokka um nótt ok
bera eld at húsum. En þau váru q11 í svefni í skemmu einni, Þor-
bjprn ok synir hans ok Þórdís. Þar váru inni sýruker tvau í því
húsi. Nú taka þeir Gísli hafrstQkkur tvær ok drepa þeim í sýru-
kerin ok verjask svá eldinum ok slpkkva svá þrysvar þar fyrir þeim
eldinn, ok þá eptir fengu þeir Gísli brotit vegginn ok komask svá
á brott tíu saman ok fylgðu reyk til fjalls og kómusk svá brott ór
hunda hljóðum; en tólf menn brunnu þar inni. (ísl. fornr. VI,
12-13.)
í S er frásögn þessa sama atburðar hins vegar svohljóðandi:
Ræðsk hann síðan til ferðar við þeim með tíu menn, váru þeir
þá saman fimm tigir manna. Þeir koma á óvart á Stokka til Þor-
bjarnar. Skipaði hann liði sínu fyrir skála en sumum fyrir stokka-
búrit. Gísli hafði smíðat nQkkurum vetrum áðr stokkabúrit ok
gert á þann hátt at einn hvern stokkinn í ollum veggjunum hafði
hann í sundr tekit, ok var miðkaflinn laus, ok váru þeir útan í
festir en járnlykkjur innan slegnar ok þar járnslár fyrir, ok þótti
útan at sjá sem heilt væri. Veðri var þannig farit at veðr var
þykkt ok vindr hvass, ok stóð vindrinn framan á stokkabúrit. Þeir
draga viðu bæði at skálanum ok stokkabúrinu ok slá eldi í. En er
þeir verða þess varir í stokkabúrinu lúka þeir upp hurðina, en
sýruker var inni í búrinu eða stokkaker. Þeir taka sýruna ok bera
í eldinn ok slQkkva. Nú taka þeir ok gera bálit mikit í annat sinn,
hvárn tveggja veg frá durunum, ok tekr brátt at festask í eldrinn í
viðinum. Þeir feðgar váru allir í stokkabúrinu ok svá þær mæðgur,