Gripla - 01.01.1979, Blaðsíða 213

THE PROLOGUE TO SNORRA EDDA
209
(except for slips of the pen) are given from W and T, but readings are
only quoted from N, Th, J, and U where they help to establish the text
of the common original. The reconstructed text, like the parts of the
text of R that are extant, sometimes corresponds to U, sometimes to W,
and sometimes to T; and sometimes it is different from all three.
While it is possible to use paper manuscripts to reconstruct the con-
tents of a lost medieval text, it is of course not possible to deduce from
them the spelling or word-forms of the original. The spelling and word-
forms of the text (but not of the textual notes) have therefore been
normalised, using generally spellings and forms commonly used (though
not necessarily those that are most commonly used) in the parts of R
that are extant; accents and punctuation have been added. In the textual
notes the spellings of the manuscripts have been retained, but abbrevi-
ations have been silently expanded.
University of Birmingham
Almáttigr guð skapaði himin ok iorð ok alla þá luti er þeim fylgia,
ok síðast menn tvá, er ættir eru frá komnar, Adam ok Evu, ok fiolgaðiz
3 þeira kynslóð ok dreifðiz um heim allan. En er fram liðu stundir, þá
úiafnaðiz mannfólkit: vóru sumir góðir ok rétt trúaðir, en miklu fleiri
sneruz eptir girnðum heimsins ok úræktu guðs boðorð, ok firir því
6 drekti guð heiminum í siávargangi ok ollum kvikvendum heimsins nema
þeim er í orkinni vóru með Nóa. Eptir Nóa flóð lifðu átta menn þeir
er heiminn bygðu ok kómu frá þeim ættir, ok varð enn sem fyrr at þá
9 er fiolmentiz ok bygðiz verolldin þá var þat allr fiolði mannfólksins er
elskaði ágirni fiár ok metnaðar en afræktuz guðs hlýðni, ok svá mikit
gerðiz af því at þeir villdu eigi nefna guð. En hverr mundi þá segia
12 sonum þeira frá guðs stórmerkium? Svá kom at þeir týndu guðs nafni
ok víðast um verolldina fanz eigi sá maðr er deili kunni á skapara sín-
um. En eigi at síðr veitti guð þeim iarðlegar giptir, fé ok sælu, er þeir
15 skylldu við vera í heiminum. Miðlaði hann ok spekina svá at þeir skilðu
alla iarðlega luti ok allar greinir þær er siá mátti loptsins ok iarðarinnar.
Þat hugsuðu þeir ok undruðuz hveriu þat mundi gegna at iorðin ok
i8 dýrin ok fuglarnir hofðu saman eðli í sumum lutum ok var þó úlíkt at
hætti. Þat var eitt eðli at iorðin var grafin í hám fialltindum ok spratt
þar vatn upp, ok þurfti þar eigi lengra at grafa til vatns en í diúpum
Gripla 14