Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 61

eimreiðin
HREINDÝRAVEIÐAR SUMARIÐ 1945
125
kyrginn, og öræfin reyndust ekki nógu stór til að gera hann að
skikkanleguin liesti.
Frá sauðakofa stefndum við suður yfir Sauðá, sem er lítið
vatnsfall, og suður að Kringilsá. Fyrir sunnan Sauðá er landið
mjög grýtt, stórar sandöldur með lægðum á milli, sem eru frem-
iir graslitlar. Þegar við komum upp á fyrstu ölduna, gátum við
farið að vænta þess að sjá hreindýr, og skipti þá liópurinn sér.
Veiðimenn, þeir Friðrik, Hermann og Kjartan, tóku nú rilfla
sína og skotfæri, gerðu sig veiðimannlega og stefndu til suðausturs
tíl Sauðafells; gátu búizt þar við dýrum. En við Sigmar skyldum
Jialda með lestina suður að Kringilsá, tjalda þar og ganga frá
l'estum. Veiðimennirnir hurfu okkur brátt út í fjarlægð öræf-
anna. Við Sigmar höfðum skammt farið með hestana, er við
sáum stóran lióp af hreindýrum, æðilangt frá okkur. Álitum við,
að það væru flest kýr og kálfar, á að gizka 60 að tölu. Urðu
dýrin okkar strax vör og hurfu fljótlega fyrir næstu öldu, og
sáuni við þau ekki meir, en héldum með lestina að Kringilsá, eins
°g fyrir okkur var lagt, lieftum þá og vorum farnir að tjalda um
kvöldið, þegar veiðimenn komu. Höfðu þeir skotið einn tarf
austur við Jökulsá og voru ekkert hreiknir af að hafa ekki haft
sitt dýrið hver, því fleiri tarfa liöfðu þeir séð. En góð byrjun
var þetta, og þurftum við nú ekki að kvíða matarskorti, er við
áttum heilan lireintarf til viðbótar því, er við höfðum, sem
eflaust liefði nægt til hálfs mánaðar, eða meira. Gengu nu allir
að því að koma upp tjöldum, leysa vistabaggana, svefnpoka og
tíeira. Var nú búinn til ágætur kvöldmatur, því nóg voru hitun-
artaeki og allskonar matarílát, eins og gerist í fullkomnasta eld-
l'úsi, og matreiðslumenn reyndust þeir Hermann og Kjartan
svo góðir, að ég er viss um, að þeir geta staðizt próf sem kokkar,
kvað þungt og erfitt sem prófið er. Eftir að við liöfðum borðað
;'gaetis kvöldinat, sem á hóteli hefði verið kallaður miðdagur,
°g síðar um kvöldið fengið gott kaffi, tókum við tvo hesta og
tjóðruðum við tjöldin, til að liafa þá við hendina, ef ske kvnni,
að hestarnir legðu til stroks, því hagar voru ekki góðir. Síðan
skriðuni við í svefnpoka okkar, og sváfum vel og draumlaust til
kk 7 á föstudagsmorgun, að við vorum vaktir af Friðriki far-
arstjóra. Var liann þá húinn að vitja urn hestana, sem voru
tídegir og virtust kunna vel við sig í öræfadýrðinni og kjarn-