Eimreiðin - 01.04.1946, Qupperneq 91

eimreiðin
155
VATNSDÆLA saga á ensku.
Fyrir nokkru cr út komin á ensku
^atnsdæla saga í þýðingu eftir Gwyn
Jones. (Útg.: Princeton University
i'ress jor the American-Scandinavian
Voundation, 1944, 158 bls. VerS $
2fi0). Þýðandinn er kennari í ensk-
um bókmenntum og enskri tungu við
Háskóla Walesbúa í Aberystwvtb og
cr áður kunnur enskum lesendum fyr-
lr þýðingu sína á fjórum liinna
styttri Islendingasagna, sent út liafa
koniið á forlag „Princeton University
Fress og Anterican-Scandinavian
I' oundation“.
Að þessu sinni liefur hann valið
scr fslendingasögu lil þýðingar, sem
áður hefur ekki verið þýdd í lieilu
úgi á ensku. Því cina enska þýðingin,
sem til var af Vatnsdæla sögu, er
lún stytta þýðing eftir Vigfússon og
i’owell í Origenes Islandicae II.
J i 1 grundvallar þýðingu sinni hef-
llr hr. Jones lagt texta Walters H.
^ °gt. Þó að þýðingin megi vfirleitt
tdjast góð, er ef til vill ekki ósann-
Bjarnt að Ijenda á, að stundum hef-
llr þýðandinn lagt of einstrengings-
Jega álierzlu á að þræða frumtext-
ann- Hann notar alloft forn eða tor-
skilin orð til þess að reyna að vekja
ábrif; Dg mun sumnm lesendum finn-
a,t betta bæði óeðlilegt og ónauðsyn-
^egt. Stundum ferst honum meira að
St gja svo óhönduglega í ákafa sínuin
Hrir því n.; málþrótti frumtext-
ans, að hann notar orð eða orðatil-
tæki, sem eru alls ekki enska. Sem
dæmi má nefna þýðingu hans á
„bóndr hraustur", sem hann þýðir
„a stirring man“ og „syeinninn var
snemma með miklum þroska“. scm
er þýtt: „The cliild grew up liand
over fist“. Þetta er áreiðanlega sann-
kölluð „sögu-enska“, en engin raun-
veruleg enska.
Formáli þýðandans og athuga-
semdir lýsa miklum lærdómi og er
þangað að sækja mikinn fróðleik og
upplýsingar fyrir alla þá, sem stunda
íslenzkar bókmenntir af alvöru. En
til þessa flokks lesenda heinir þýð.
orðum sínum fyrst og fremst. í for-
málanum cr sú rökstuðning hans
einkum, athyglisverð, að fyrri liluti
Vatnsdælu sé „saga Ingimundar, og
að liann sé eitt hezta dæmið, sem
til sé um hetjuhugsjón heiðninnar
undir áhrifum frá kristinni lru“. í
athugasemdunum eru sérstaklega at-
hyglisverðar hliðstæðurnar, sem þýdd-
ar eru úr Finnboga sögu og Land-
námu.
Þýð. bendir á, að í Finnboga sögu
sé að finna áreiðanlegustu lýsinguna
á deilunni milli Vatnsdæla og Víði-
dæla, en um leið verður það ljóst, að
síðari hluti Vatnsdælu (þ. e. sagan
eftir dauða Ingimundar), er yfirleitt
ósannsögulegri og meira ýktur, (t. d.
„jarðarmens“-atburðurinn og furðu-
sögurnar), en fyrri hlutinn. Það er