Eimreiðin - 01.01.1952, Qupperneq 37

eimreiðin
ÆSKULINDIN
25
búinn að skilja við skessu sína, hana Zanþippu, og láir honum
það víst enginn. Sókrates var ekki sagður neitt glæsimenni að
ytra útliti, en vel á sig kominn innvortis. Og þegar hann bað
hennar, þá hryggbraut hún hann á sallafínan hátt, en þó eftir-
innmilegan: „Fœr þú fegurðargySjunni fórnir!“ sagði hún. Og
ekki leitaði Sókrates til hennar aftur í sömu erindum. Ræða sú,
er Perikles hélt við fórnirnar, þótti bera af öllum öðrum ræðum
grískra mælskusnillinga, en það vitnaðist síðar, að Aspasía hafði
samið hana og átti hvert orð í henni. Hefði Perikles þó vart átt
að þurfa í smiðju til annarra, svo mikill mælskusnillingur var
hann.
Perikles dó úr pestinni, en Aspasía giftist eftir það hinum ríka
Lysikles.
•—- Svo hún giftist þá bara hrossaprangara?
— Nei. Nautasali var hann!
— Nú. Nautasali. — Það var þó að skömminni til skárra.
VIII.
—- Þekkirðu Perluna frá Toledo? Veiztu af hverju hún er
orkumla og blind? Hún var rist með brandi þvert yfir augun
°g andlitið. Það sár hefur umhverfzt og aldrei gróið. Andlit
hennar er hryllilegt afskræmi og augun slökknuð. Tárakirtlar
hennar eru opnir og blæðandi, undir grímunni, og tárin streyma
an afláts. Þó er hún enn í dag fegurst og ágætust allra kvenna.
Ef einhver spyr: „Hver getur sagt mér, hver er fegurst kvenna?“
Það get ég sagt þér: Það er Donna Áróra de Vargas, Perlan
frá Toledo!
Peir börðust um hana og háðu einvigi við Almanna-lind, svart-
riddarinn serkneski, Don Amico de Tuzani, og hvítriddarinn Don
Guttiere de Saldana, unnusti hennar. Frásaga sú, er varðveitzt
hefur beggja megin landamæranna, Spánar og Frakklands, er
s°gð á eftirfarandi leið:
í-Tuzani svarti heimti kesju sina og skjöld sinn. Hann ætlar
bl einvígis. Skjöldinn ber hann um öxl. Kesjuna hefur hann í
hægri hönd. Hann fer til hesthúss síns. Hann á þar 40 hross.
:3era er þeirra bezt og sterkust,“ segir hann. „Á hennar breiða
baki hef ég brott með mér Perluna frá Toledo. Að öðrum kosti