Eimreiðin - 01.01.1952, Blaðsíða 59

eimreiðin
VIÐ HITTUMST EFTIR 20 ÁR
47
UPP á kassa og hrópaði: „Við skulum útnefna flokk til þess að
tuála á alla sporvagnana. Hverjir gefa sig fram?“
Ötal hendur voru réttar upp.
,,Af stað með ykkur,“ og þeir tóku þegar til starfa.
„Svo verðum við að fá okkur nokkra menn til þess að gera
bíóin fín fyrir þá hvítu. Við aðskiljum sætin og látum þá hvítu
sitja í lökustu sætunum.“ Ótal hendur aftur á lofti.
„Af stað,“ og þeir á fleygiferð.
Willie leit í kringum sig. Hann var löðrandi sveittur og mædd-
Ur, en yfirmáta stoltur yfir stjórnsemi sinni. Og um leið hrópaði
hann út yfir mannfjöldann: „Er það ekkert fleira? Jú, áreiðan-
lega. Við samþykkjum ný lög strax, sem banna blandað kyn-
þátta-hjónaband.“
„Ágætt!“ hrópuðu margir.
„Allir skóburstarar leggja niður vinnu frá og með deginum
í dag.“
„Það skal gert á stundinni," og einstaka maður henti frá sér
burstakassa, sem hann hafði dregið með sér alla leið.
„Við verðum að ákveða lágmarkslaun.“
„Það er sjálfsagt.“
„Ætli við látum ekki hvítingana fá 10 cents um tímann.“
„Alveg rétt.“
Borgarstjórinn birtist nú allt í einu.
„Hlustaðu á mig, Willie Johnson, farðu niður af kassanum.“
„Þú getur ekki skipað mér, borgarstjóri.“
„Þú æsir mannfjöldann, Willie.“
„Já, það er líka tilgangurinn.“
„Nú ert þú einmitt að gera það, sem þú hataðir áður, er þú
varst harn. Þú ert ekki hótinu betri en þeir hvítu, sem þú berst
nú á móti.“
„Tímamir hafa breytzt, borgarstjóri,“ sagði Willie, án þess
svo mikið sem að virða borgarstjórann viðlits. Hann horfði á
Riannfjöldann allt í kring, nokkrir voru brosandi, sumir ráðvilltir
°g enn aðrir voru hræddir og forðuðu sér á burt.
„Þú munt iðrast þessa síðar,“ mælti borgarstjórinn.
„Við kjósum á ný og veljum okkur nýjan borgarstjóra,“ sagði
^Villie. Hann leit inn til bæjarins. Þar gat að líta nýmáluð spjöld
yfir búðardymnum: TAKMARKAÐUR FJÖLDI VIÐSKIPTA-