Eimreiðin - 01.04.1955, Síða 26

TVÖ KVÆÐI
eimre®1’’
Heimspeki hjartans.
Ef sál þín er annaS hvort sjúk af þrá
eða sœrð af máttvana trega,
líttu í harm þinn og leitaSu þá
hins li'öna og ógleymanlega,
því fjarlœgöin gerir fjöllin blá
og færir til betri vega.
Minningar áranna marka sín spor
í mannanna svip og hjörtu.
Sumar þig minna á síungt vor,
á sólskinsmorgnana björtu.
Aörar þér beiula á örlaga skor,
ógnandi myrkrin svörtu.
Þœr streyma um hugann sem straumþungt fljóí•
Þær steöja aö hvaöanæfa.
Ein þeirra minnir á öldurót
úfinna, trylltra sæva.
Önnur er blíö sem ástarhót,
ólögin fús aÖ svœfa.
Geymd er hver minning um gleöi og sorg,
grópuö í hjartans innum.
En hrópum ei út yfir heimsins torg
þann harm, sem við dýpstan finnum.
Á rústum draumanna reisum við borg
úr reynslunnar dýru kynnurn.
En vökum og kyndum varöelda þá,
veginn svo aörir greini.
Barnið í sál þinni bœgi þér frá
áö blindast af vanans meini.
Hinn sárasti harmur er harmurinn sá,
aö hjarta þitt verði að steini.
Þorbjörn Magnússon.