Eimreiðin - 01.04.1955, Síða 41

S'MREÍÐIN
RÖA SJÓMENN ...
„w* —... 113
,Sv° dettur myrkrið á, og nú er ekkert eftir nema gera
kiart undir rekið um nóttina, sem fer í hönd. Vélin þagnar,
ýrishúsinu er lokað, lúgur skálkaðar og tendrað á Ijós-
erlnu í mastrinu.
svoÚkarinn er svo lítill, að það rúmast ekki borð í honum,
bað a(') ^elr ver®a matast með diskana á hnjánum, en
kab er no^a^e^ Þarna niðri; það snarkar vinalega í litlu
yssunni og bjarminn frá henni leikur um höfuð mann-
a°g skringilegir skuggar flökta um þiljur og loft. Jökull
. Rður situr þögull; hann er orðfár maður, stórskorinn
h^ tröll vexti og dökkur yfirlitum, svartklæddur frá
h„ . 1 til ilja. Kokkurinn, grannur maður og veiklulegur,
r tika., en vélamaðurinn, sem heitir hinu kynlega nafni
rndd^renn’ ræÚn’ Þjóðmál. Augu hans eru grá og hlýleg og
hr . kans sú fegursta, sem eyru drengsins hafa numið,
inn—inn gæddur sérkennilegum töfrum, sem fylla lúkar-
tala UnÚariegum friði. Þessi litla áhöfn lætur vélamanninn
le 0g Þinkar öðru hvoru kolli eins og til samþykkis, en
^*r ekkert til málanna. Loks segir Jökull:
Már- Nú skaltu í koju. Þú átt baujuvakt frá tvö
1 t]ógur.“
Dr
andi eUgUrinn siíriður í kojuna og liggur góða stund hlust-
UppJ a óidurnar hjala við byrðinginn og súrrið í trossunni
bap a óekkinu. Báturinn gamli vaggar honum þýðlega, og
batln er Þegar farinn að kunna vel við sig. Það síðasta, sem
Jqi '^Þynjar áður en hann fellur í svefn, er hrjúf rödd
°is formanns:
er líkar ekki þessi ládeyða.“
Utp Eitthvað snertir öxl drengsins lauslega og tekið er
stend nii® hans. Hann glaðvaknar á svipstundu. Jökull
lig h^ álútur yfir honum og spennir armbandsúr á úlfn-
Urp S- Hann talar lágt eins og menn gera ósjálfrátt innan
hefUr andi menn. ,,Þú vekur okkur svo klukkan fjögur og
áiikið Vatn tilbúið á kabyssunni. Og ef við nálgumst
p)re aÚra Þáta, þá læturðu mig vita.“
Og Se2tS.Urinn bætir á kabyssuna, fer síðan upp á þiljur
a iúgukarminn. Það er stjörnubjört nótt, blankalogn