Eimreiðin - 01.01.1969, Side 73

Viðdvöl í Lyngbæ II.
SVIPAST UM k SKAGA
Eftir
Stefán Júlíusson
Við erum ekki beinlínis heppin með veður í Lyngbæ. En við
tökum því með mesta jafnaðargeði, enda líður okkur prýðilega.
Við hjónin liöfum nóg að sýsla, konan þarf að liugsa um mat og
bústörf eins og fyrri daginn, ég saga kalkvisti og dauð tré í skógin-
um í eldinn og kyndi af kappi. Piltarnir tveir, Sigurður sonur
okkar, og Gunnar félagi lians, láta séh regn og vindstrekking í léttu
rúmi liggja. Vafalaust hefðu þeir kosið að svamla í sjónum og
flatmaga í hvítum sandinum, en vilji veðurguðirnir haga þessu á
annan hátt, þá er að taka því. Á norðvesturströnd Jótlands er ýmissa
veðra von, þegar komið er fram í miðjan september, þótt oft geti
verið indælistíð. Sumargestir eru flestir farnir af ströndinni, kot
og kofar standa auðir og yfirgefnir nema um helgar, ef veður leyfir
og von er á sólskinsstund. Piltarnir kaupa sér manntafl í Tóka-
þorpi og sitja yfir því löngum stundum. Auk þess stendur bíllinn
við dyrnar og vel má skondra bæjarleið og skoða þorpin í kring,
þótt hann rigni.
Við megum heldur ekki kvarta, þótt regn sáldrist úr skýjum hér
við Kveinstafaflóa. Sumarið í Danmörku hefur verið einmuna gott,
svo að Danir kunna sér ekki læti eftir mörg leiðindasumur. Þær
sex vikur, sem við hjónin höfum búið í íbúð Lindemannssjóðs í
Kaupmannahöfn, höfum við vaknað morgun eftir morgun við að
sólin gyllti kúluna á snúnum stigaturni Frelsarakirkjunnar, og
fyrsta verk okkar hefur verið að opna vængjadyrnar út á svalirnar
upp á gátt og njóta sólar og útsýnis yfir garða og vötn við Amager-
brú. Regnský hafa naumast sést á lofti — nema helzt þegar Gullfoss
er á ferð; þá hafa stundum komið dembur.
Sama má raunar segja urn ökuferð okkar undanfarna þrjá daga.