Eimreiðin - 01.01.1969, Qupperneq 86

68
EIMREIÐIN
IV. ÞÁTTUR
/ Haramsey.
Þorfinnur bóndi kemur inn, og
með honum Hafliði stýrimaður.
Hafliði: Mikinn höfðingsskap hef-
ur þú Þorfinnur sýnt okkur skip-
verjum fyrst nieð frækilegri
björgun svo og rausnarlegri vist
og annarri forsjá. Mun það seint
að fullu launað.
Þorfinnur: Skylt hefir okkur hér i
Haramsey jafnan þótt að bjarga
mönnum úr sjávarháska, og
seint mun okkur matföng skorta.
Er þér og mönnum vist heimil
hér með oss svo lengi sem þér
er hugur á.
Hafliði: Vel er þetta og skörulega
mælt, Þorfinnur bóndi. En ekki
henta okkur kaupmönnum kyrr-
setur. Höfum við nú þurrkað
varnig vorn og fýsir suður í land.
Þorfinnur: Taka skaltu þann kost-
inn, er þér þykir bezt hent, þótt
vel hefði mér þótt að njóta fylgi-
lags þíns við aðföng til jólafagn-
aðar, þótt skortir hér ekki hús-
karla.
Hafliði: Leggja mun eg til mann í
minn stað, þar sem er Grettir
Ásmundarson, vildi eg gjarnan,
að þú tækir hann til vetrarsetu.
Uggir mig, að fylgd hans muni
reynast þér drýgri en flestra
rnanna annarra, ef á reynir.
Þorfinnur: Ekki frýjum við Gretti
vits né karlmennsku, en hverju
sætir, að þig fýsir að slíta svo
skjótt félag við hann, svo vaskan
mann og vel ættaðan.
Hafliði: Rétt er það, bóndi, að hér
liggur til ástæða nokkur. Kem-
ur Grettir lítt skapi við aðra far-
ntenn og orti skop um þá.
Þorfinnur: Heyra vil eg gjarnan, ef
þú kannt eftir að hafa köpur-
yrði hans.
Hafliði: Gleymt er mér það nú, þó
sagði hann eitt sinn, er skips-
menn kvörtuðu um kulda við
austur: „Happ eg tel, ef kreppast
kroppar og standa loppnir fimrn
í fjúki römmu, fingur á kryppl-
ingum.“
Þorfinnur: Óvinsamlega var þetta
mælt, eða hversu varð þeim við?
Hafliði: Þeir létu illa yfir, sem
von var. En eg átti góðan hlut
að, svo Grettir tók til við austur-
inn með þeim og jós hann að
lokum einn rnóti átta.
Þorfinnur: Mikill afreksmaður er
Grettir, og er vant að neita lið-
sernd hans, þótt lítill búrþegn
muni hann vera og ekki dæll í
viðskiptum. Eða veiztu, stýri-
rnaður, hverju gegnir, að Grettir
kom ekki undir borð í kvöld
með öðrum mönnum?
Hafliði: Eigi veit eg það gjörla,
en þó ætla eg hann hafi dvalið
með Auðunni landseta þínum,
þóttist hann sjá vafurloga
nokkra, sent af fé brynni, og
vildi hann leita þess, en hér er
nú Grettir kominn og sýnist mér
ekki tómhentur.
Grettir (kemur inn með kistil forn-
an, krókaspjót mikið og sax bit-
urlegt og leggur á borð fyrir
framan bónda.)
Þorfinnur (hvessir augum áGretti):
Hvað hefir þú, Grettir, svo