Ægir - 01.01.1916, Síða 14

8
ÆGIR
þar, enda mjög ilt að leggja þar góða
vegi og sveitin fremur strjálbygð,
Jeg heíi tvívegis komið á Austfjörðu,
en í hvorugt skifti geta komist á Borgar-
fjörð, Þar er allmikil fiskiútgerð og
hafði jeg mikinn hug á að komast þang-
að, en skipin komu þar ekki við. Meðan
jeg dvaldi á Seyðisfirði varð einn dag-
inn mótorbátsferð þangað, en þá gengu
illviðri svo jeg þorði ekki að fara með
bátnum, ef ske kynni, að jeg þá ekki
næði á »Gullfoss«, enda mundi og hafa
farið svo, ef jeg hefði ráðið það af.
Auk þess sem mig hefur langað til að
komast á Borgarfjörð hefur mig og lang-
að til að koma í Álftatjörð eystra. Mjer
er sagt, að hann sje lón eitt, með öllu
óskipgengur og að hann fjari að nokkru
leyti út. Hefur mjer því komið til hugar
hvort eigi mundi mega veiða þar rauð-
maga á líkan hátt og gert erí Önundar-
firði vestra. Þar stendur svo á, að þvi
nær hálfan fjöi'ðinn fjarar út. Um fjör-
urnar er þá rauðmaginn stunginn með
langri stöng með broddi í með agnhaldi
á. Er þetta engin smáræðis atvinna i
ílestum árum. Eru það mest unglingar
og gamalmenni, er þá veiði stunda. í
fyrra vor fengu unglingar stundum með
einni fjöru upp í 700 rauðmaga.
Fyrst þegar jeg man eftir, óðu menn
á skinnbrókum og tóku grásleppu og
rauðmaga, sem hafði fjarað uppi i poll-
um. Höfðu mennirnir ekki annað á-
hald en krók, sem þeir kræktu hrogn-
kelsin upp með. Varð aldrei mikill
fengur manna, á þennan hátt, en þetta
leiddi til þess, að menn fóru að stunda
veiðina á bátum og voru þá oftast þrir
á. Andæfðu tveir en einn stakk.
Jókst þá allinn stórum og kom þá oft
fyrir, að menn fiskuðu svo að skifti
hundruðum með hverri fjöru. Nú er
aðeins hafður einn maður á hverjum
bát og stjakar hann sig áfram jafnframt
því að hann stingur rauðmagann.
Þessi veiði gefur Önfirðingum árlega
svo að skiftir þúsundum króna. Mestaf
þessum rauðmaga er saltað og reykt og
selt út um alla Vestfirði og líklega viðar
i seinni tíð.
Væri gaman að vita, hvort eigi mætti
koma þessari veiðiaðferð við annars-
staðar en á þessum eina stað.
Alstaðar þar, sem jeg kom á þessari
ferð minni, voru menn i góðu skapi og
litu ókvíðnir til vetrarins, sem um það
leyti var að ganga i garð. Yfirleitt virt-
ist afkoma manna að vera góð, þrátt
fyrir dýrtíðina.
Mest heyrði jeg menn kviða fyrir, að
skortur kynni að verða á veiðarfærum
til næsta úthalds. enda virðist að sjávar-
útveginum sje nú mest hætta búin af
veiðarfæraskorti, ef eigi rætist úr.
Ef til vill minnist jeg einhverntima
seinna á landferðina frá Húsavík til Ak-
ureyrar.
Matth. Ólafsson.
Skýrsla
Kristján8 Bergssonar.
Þann 8. des. lagði jeg af stað frá
Reykjavik til Eyrarbakka, til að halda
námskeið i siglingafræði fyrir Fiskifjelag
íslands.
Jeg kom til Eyrarbakka að kvöldi
sama dags, og byrjaði kenslan þegar
næsta dag, og stóð yfir i 10 daga.
Kenslan fór að mestu leyti fram í
fyrirlestrum og samtali, þar eða engar
handhægar kenslubækur voru til, sem
hægt væri að hafa til grundvallar, og
nemendur gætu haft not af á svo [stutt-
um tíma, nema siglingareglur, enda var