Ægir - 01.11.1917, Blaðsíða 13

ÆGIR
165
Tryggv'i var einhver eindregnasti og
fastasti fylgismaður Jóns Sigarðssonar,
meðan hans naut við. Þegar frelsisöld-
urnar risu sem hæst og Þjóðvinafélagið
og »rauðvínsbindindið« var stofnað. voru
Tryggvi og Eggert bróðir hans helztu
forsprakkarnir og voru þá ekki vel séðir
á »hærri stöðum«.
Hin eiginlegu sjálfstæðismál voru þó
aldrei meðal mestu áhugamála hans á
alþingi. Meðfram þess vegna sat hann
ekki þingin 1871 og 1873, þótt kjörinn
væri, en lét varaþingmanninn fara fyr-
ir sig.
Þess meira kvað að honum á fyrslu
löggjafarþingunum, er landið hafði feng-
ið fjármálin í eigin hendur, og farið var
fyrir alvöru að snúa sér að verklegum
framkvæmdum. Um þau mál var hann
tillögudrý'gstur allra þingmanna. Formað-
ur fjárlaganefndar hefir hann verið oftar
og lengur en nokkur annar og mátli sin
þar jafnan mikils. Fastur og öruggar
flokksmaður var hann alla tíð, eindreg-
inn andstæðingur valtýskunnar og for-
maður heimastjórnarflokksins lengi og
mun hafa lagt manna mest til llokks-
þarfa. Þó var hann aldrei foiystumaður
í sjálfstæðisbaráttunni út á við. Hann
mat það lítils að rifast um smáatriði í
þingræðum og forðaðist það algerlega að
lenda í persónulegum deilum í þingsaln-
um. Hann vann mest i nefndum og á
flokksfundum og undirbjó vel öll þau
mál er hann flutti. Hann talaði Ijóst og
skipulega og ávalt með fullri slillingu.
Af sérstökum þingstörfum verða hér
fá talin. Þó má geta þess, að hann stóð
fyrir fagnaði þeim er Ivristjáni konungi
9. var veittur á Þingvöllum 1874 svo
fullur sómi var að og hann var formað-
ur i móttökunefnd Friðriks konungs 8.
Jóni Sigurðssyni reyndist Tr^'ggvi Gunn-
arsson betur en nokkur annar íslend-
ingur, enda voru þeir aldavinir. Er það
ekki á allra manna vitorði að Tryggvi
bjargaði Jóni frá gjaldþroti, og barg
þannig sóma íslands og óskmagar þess.
Það var verk Tryggva, fremur en nokk-
urs annars að landið keypti bækur og
handrít Jóns Sigurðssonar. Það var og
verk Tryggva að landið erfði muni hans
og konu hans. Loks var það honum
rnjög að þakka að þau hjón hvíla nú i
íslenzkri mold.
»Þetta síðasta er máske eitt af því fáa
sem eg hefi heppilega og vel gert og sem
gleður mig mest af þvi litla sem eg hefi
afrekað. Yegna síns góða vilja, fróðleiks,
mannkosta og áhuga fyrir öllu því er
íslandi var til gagns og sóma á hann
(o: J. S.) skilið virðing og elsku allra
þeirra íslendinga, er ætljörð sinni unna«.
— Svo farast Tryggva orð sjálfum í æfi-
sögubrotinu 1888.
Seinna var Tryggvi formaður í sam-
skotanefnd Jóns Sigurðssonar.
— Þess er getið, að eftir fyrsta þingið,
sem Tryggvi sat, eftir að hann var bú-
settur í Reykjavík, vildi hann ekki veita
viðtöku þingkaupinu. Af því að hann
kostaði engu sérstöku til, til þess að sitja
þingið, var launaður við annað starf og
gat gegnt þvi um leið — fanst honum
hann ekki eiga að fá neitt kaup. Fyrir
þrábeiðni annara þingmanna búsettra í
Reykjavík, lét hann þó lolcs til leiðast
að veita fénu viðtöku. — En sagan er
góð manntysing.
Dýravinurinn og fræðarinn.
Á 70 ára afmæli Tryggva Gunnarsson-
ar íluttti Þorsteinn Erlingsson lionum
kvæði og getur þess að tvær fylgur séu
og hafi verið förunautar hans: Manndáð
og Mannúð.
Hér hefir að framan einkum verið
dvaldist við manndáðarverkin. Þau voru