Ægir - 01.01.1919, Blaðsíða 18

12
ÆGÍR
Um björgun 24. marz 1916.
1 ág- septemberblaði »Ægis« þ. á. er
athugasemd við skýrslu um björgun í
Herdisarvík 24. marz 1916, af mb. »Búa«
á Stokkseyri, sem eg var þá formaður á,
og var eftir upplýsingum frá mér sam-
kvæmt beiðni. Athugasemd þessi er að
mestu leyti eltki rétt, og leyfi eg mér
þvi að gera við hana eftirfylgjandi at-
hugasemdir.
í>að eru tílhæfulaus ósannindi að við
höfum ætlað að leita lands í Herdisar-
vik, áður en við urðum bátsins varir,
þvi okkur var það ekki nauðsyn; mb.
»Búi« er ganggóður bátur nál. 11 tonn,
ekkert var að bátnum eða vélinni og
næg olía; vorum á móts við Herdisarvík
nál. kl. 1 e. h. og höfðum landvara alla
leið heim, og vissir um að komast heim
fyrir nóltina. Mb. »Suðri« var nál. okk-
ur er veðrið skall á, og kom heim kl. 6
um kvöldið, og enginn ástæða til að
ætla, að við hefðum komið síðar heim,
er við vorum á gangbetri bát. En er víð
vorum komnir til Herdísarvikur með
bátinn, var orðið það áliðið dags, að við
vildum ekki fara heim sama dag í svo
vondu veðri.
Er við komum til bátsins, var hann
að sigla með þrihyrnu, en notaði ekki
árar, meiri segl var ekki mögulegt að
nota sakir ofveðurs, og okkur virtist
hann ekki nálgast land; formaður báts-
ins lá fram í stafni (barka) af hvaða or-
sök er mér ekki kunnugt um, en einn
hásetinn við stýrið. Að þeir hefðu náð
Herdísarvik, Selatöngum eður Salthólma
var ómögulegt, en hvort þeir hefðu kom-
ist til Grindavíkur skal ég ekki fullyrða
um, en þangað var langur vegur, og
bálurinn ganglítill sökum þess hvað lítil
segl var mögulegt að nota og klaki hlóðst
á bátinn, svo litlar líkur eru til þess að
þeir hefðu náð þar landi. 2 hásetar af
bátnum og margir aðrir menn þar (í
Herdísarvík) sögðu við mig, að þeir
hefðu ekki náð landi ef við hefðum ekki
komið þeim til hjálpar, þótt þessi nafn-
lausi háseti telji hjálp okkar ekki nauð-
synlega. Að líkindum telur hann sér
vansæmd i því, að náttúruöflin beri hann
ofurliða.
Yið vorum nál. 8A kl. tíma að draga
bátinn upp að landi, því til þess að bál-
inn fjdti ekki varð að fara hægt, enda
hefðum við verið nál. V2 kl. tíma að
fara þá vegalengd óhindraðir á mótor-
bátnum, og getur hver séð hversu miklir
möguleikar eru fyrir opið skip að kom-
ast þá vegalengd í c. 18 stiga frosti og
bráðviðri, svo að ekki er drægur á ár-
um, og lítil segt mögulegt að nota, en
þótt við hefðum dregið bátinn að eins upp
að landi, komst hann ekki heim til sín,
þeir hefði orðið að lenda nokkuð langt
frá bygð og máske tapað bátnum, og þvi
fórum við með hann alla leið til Her-
dísarvíkur og vorum i nál. 2 tíma að
komast með bátinn þangað, og fáir
munu trúa þvi, að það muni litlu fyrir
opið skip í bráðviðri og 18 stíga frosti
að vera dregið svo langa leið, þótt þessi
nafnlausi háseti telji hjálp okkar þarf-
lausa.
Að við fórum að draga bátinn til
lands, var af þvi, að við álitum hann
vera i sýnilegri hættu, og okkur ljúft að
gera það án endurgjalds, við vissum það,
að við að bjarga honum varð okkur ó-
mögulegt að komast heim samdægurs, og
mundum með þvi baka vandamönnum
okkar mikillar áhyggju, því það er á-
hyggjuefni er bát vantar í bráðviðri og
gaddhörkum, en þessi nafnlausi háseti
álítur það máske einskisvirði, svo og
aflatjón það er síðar reyndist, að við