Ægir - 01.04.1923, Blaðsíða 12

58
ÆGIR
ungis um fyrstu byrjun að ræða, vildi ég
skýra frá þessu. Það sýnir að margt má
búa til af áhöldum þeim, sem við kaupum
dýrnm dómum frá úllöndum og sitjum
auðum höndum sjálfir, ef vilja skortir.
Sumum kann að virðast þetta smávægi-
legt. En margt smátt gerir eitt stórt, og
er vísir annars meira. Geta má þess að í
Súgandafirði var talað um að auðvelt
myndi að nota sauðskinn í belgina i stað
striga, og ætluðu þeir þar að gera tilraun
um slíkt. Gefst væntanlega tækifæri til að
skýra frá þeirri tilraun síðar. Er þá alt
fengið sem mælir með tilbúningi belgjanna
innan lands: innlent efni, innlend vinna,
og — ef svo að lokum skyldi vera að
ræða um 3—4 króna verðmun á hverjum
belg. Eftir nokkur ár ætli enginn að taka
í mál að flytja inn lóðabelgi frá útlöndum.
Þetta er það helsta, sem borið hefir á
góma á fundum þeim, sem ég hefi mætt
á í haust. Þótt það virðist samt smávægi-
legt, þá hefir það samt sina þýðing. Og
ég tel einmitt rétt að skýra stjórn Fiski-
félagsins trá því. Á þann hátt fær stjórnin
og lesendur Ægis best yfirlit yfir störf og
stefnu hinna ýmsu deilda.
Það skal viðurkent að deildirnar hafa
eigi enn þá tekið til umræðu mál, sem
ætla má að verulega verklegur árangur
sjáist af. Fiskifélagið á ekki enn sem komið
er jafn almennum vinsældum að fagna,
einkum í stærri verstöðunum og kaupstöð-
unum og æskilegt væri. Þó bygg ég óhætt
sé að fullyrða að skilningur manna að
starfi félagsins hafi glæðst tíl muna siðastl.
ár. Og eftir því sem Fiskifélagið fær fram-
kvæmt meira af því, sem það hefir ein-
sett sér að vinna að, eftir því fjölga fé-
lögum i deildunum, fjör færist í starfsemi
þeirra, og fastari tökum verður tekið á
ýmsum málum. Menn vilja alstaðar sjá
verklegan árangur af því, sem verið er að
skrifa og skrafa um. Og ég er vongóður
um að Fiskifélagið taki bráðum framför-
um á næslu árum. Deildirnar hafa og yfrið
nóg verkefni við að fást. Eg skal nefna:
Samtök um veiðafærakaup og sölu aflans.
Tillögur nm hvernig hægt er að færa nið-
ur útgerðarkostnaðinn á vélbátunum. Koma
föstu skipulagi á skifting aflans á vélbát-
um, þilskipum og róðrarbátum. Öflun beitu
o. fl. o. fl.
Um aflabrögð í fjórðungnum síðastliðið
missiri og horfur með afkomu sjómanna
get ég verið fáorður. Kunnugum mönnum
ber saman um það, að þetta sé eitthvert
allra afla-rýrustu ár bér vestan lands, er
þeir muna. Fiskur hefir aldrei á grunn-
mið gengið fyrir öllum Vestfjarðarkjálkan-
um, og er því einkum bátfiskið í allra
lakasta lagi, einkum á syðri fjörðunum,
svo sem Viknm, Patreksfirði og Arnarfirði
svo og hér í Djúpinu. Á Gjögri við Húna-
flóa var góður afii á smábáta um tíma
i ágústmánuði en tók fyrir, er kom fram
í september, og mun því aflinn þar í löku
lagi. Á Steingrímsfirði var aftur afbragðs
afli frá því um miðjan ágúst er róðrar
byrjuðu og fram að veturnóttum. Um 15
bátar stunduðu þar róðra í haust og öfl-
uðu prýðis vel. Vélbáturinn Tryggvi héðan
af ísafirði hélt og þar til um tíma, hafði
tvo báta til róðra er Jögðu afla í vélbátinn.
í október í haust var og dágóður afli á
vélbátum hér í Út-Djúpinu, en gæftir mjög
stopular. Stóru vélbátarnir héðan úr bæn-
um, fengu og góða afla-hrotu í nóvbr,
og desember., en rísjólt tíð til sjávar hefir
mjög hamlað gæftum, en mjög langt til
fiskjar að fara.
Meðal framkvæmda í fjórðungnum sjá-
varútvegi viðvíkjandi má geta þess; að
brimbrjóturinn í Bolungavík var aukinn
mikið i sumar. Fyrir verkinu stóð Aade-
rup verkfræðingur, er unnið hefir í hafnar-
gerð Reykjavíkur undanfarið. Brimbrjót-