Ægir - 01.04.1923, Blaðsíða 16

62
ÆGIR
burt svo gjörsamlega, að síðar verði ekki
á því vilst.
6. gr.
Stjórnarráðið hlutast til um, að fram-
vegis verði samin skrá yfir alla vita og
sjómerki landsins, og hún jafnótt aukin eða
henni breytt, er ný leiðarmerki koma, eldri
merkjum breytt eða þau numin burt.
Pegar stjórnarráðinu þykir hæfa, verður
svo vita og merkjaskrá þessi gefin út.
II. kafli.
Um farartálma.
7. gr.
Sökkvi skip eða bátur á löggiltri höfn
eða á leið inn á hana, svo að skipnm
kunni að stafa hætta af eða farartálmi,
ber að gera svofeldar ráðstafanir:
1. marka staðinn,
2. tilkynna atburðinn,
3. nema tálmann burt,
samkvæmt því sem fyrir er mælt hér á eftir.
8. gr.
Staðinn lætur hreppstjóri eða hafnarnefnd
marka. Skal það gjört svo fljótt sem kost-
ur er á, og á sem haganlegastan hátt: með
merkjum á landi, duflum eða jafnvel með
ljósum. Dufl upp af skipsflökum skulu
vera annað hvort grænar keilutunnur eða
grænmálaðar stengur, lóðréttar með grænu
flaggi, sbr. að öðru leyti tilskipun 20. jan.
1899 um alþjóðlegar sjóferðareglu, 11. gr.
Gæta skal hluteiganda þess, að merkin
haldist i góðu lagi og á réttum stað, þar
til tálminn er á burt numinn.
9. gr.
Jafnframt því sem markaður er staður-
inn skal tafarlaust gjöra næsta lögreglu-
stjóra viðvart um farartálmann, og hvaða
ráðstafanir hafi verið gerðar til viðvörun-
ar sjófarendum, en hann tilkynnir þetta
aftur stjórnarráðinu.
10. gr.
Jafnskjótt og kostur er á skal gera ráð-
stafanir til að nema burt fararfálmann eða
gjöra hann óskaðvænan. Annast hreppstjóri
eða hafnarnefnd allar nauðsynlegar fram-
kvæmdir í þá átt í samráði við eiganda
farartálmans. Kostnað þann, er at þvi leið-
ir, greiðir hlutaðeigandi hafnarsjóður, ef til
er, ella landssjóður. Fari kostnaður fram
úr 300 kr. greiðir landssjóður ætíð það,
sem umfram er, eftir reikningi, sem stjórn-
arráðið úrskurðar. Kostnað af duflum til
flakamerkja ber þó hafnarsjóður einn,
enda skulu slík dufl með öllum reiða (sbr.
8. gr.) ávalt vera til taks til útlagningar á
þeim stöðum, þar sem hafnarreglugjörð er.
Það sem hið opinbera (hreppstjóri og
hafnarnefnd) kann að bjarga af slíkum
skipsflökum eða öðru því, er vermætt
kynni að vera af þvi, er veldur farartálma,
skal selt við opinbert uppboð, og gengur
andvirði slíkra muna, svo langt sem það
brekkur, upp í kostnaðinn við að nema
farartálmann burtu, en verði afgangur,
greiðist bann eiganda.
11. gr.
Nú verður skipaleið ófær sakir ísa, og
skal þá hlutaðeigandi hafnarnefnd, lög-
reglustjóri eða hafnsögumaður tilkynna það
stjórnarráðinu og gjöra því síðan jafnótt
viðvait um allar breytingar, er á verða.
III. kafli.
Ýmisleg ákvæði.
12. gr.
Far sem hafnsögumenn eru á skipaleið-
um ber þeim skylda til að hafa gætur á
að allir vitar og sjómerki innan umdæmis
þeirra séu i réttu lagi, og giöra næsta lög-