Ægir - 01.04.1930, Blaðsíða 3

ÆGIR.
MÁNAÐARRIT FISKIFÉLAGS ÍSLANDS.
Rej'kjavilc — Apríl 1930.
Nr. 4.
Saltfisksmarkaður vor í Suður-Evrópu,
Eftir för okkar Helga Guðmundsson-
ar fiskifulltrúa síðastliðið vor um Spán,
ítalíu og Portugal, varð það að sam-
komulagi, að hanii sendi ríkisstjórninni
skýrslu um för okkar, og hafði hann áð-
ur gjört drög að henni i samráði við mig.
Við gátum ekki komið því við að gjöra
hana i félagi af því hann þurfti að fara
aðra för um Spán og Portugal strax eftir
heimkomu sína frá Genua, en þar skvld-
nin við, eftir stutta dvöl og ég hélt heim
hi íslands. En um það ræddum við, að ég
ritaði við tækifæri um ýmislegt, sem við
hyntumst, og birti það opinberlega.
Kafla þá, er hér fara á eftir, ritaði ég i
|yrra sumar eftir heimkomu mína. Þvk-
lr niér rétt að taka það fram vegna
ýnisra tilvitnana, áem reyndar bera það
með sér, en ekki sé ég ástæðu til að skýra
frá, hvers vegna birting þeirra hefur
dregist.
iilgangur með för okkar Helga var:
i) Að kynnast sem best kröfum kaup-
enda um saltfisk.
Kynnast vörum keppinautá okkar og
athöfnum þeirra,
* ) Kndirbúa víkkun markaðar og — ef
auðið væri — nema ný svið.
Skýrsla Helga Guðmundssonar skýrir
rá því helsta, sem fyrir okkur bar og við
höfðumst að i förinni.
Eg flutti erindi um förina á fimm stöð-
Um- Fjallaði það um flest atriðin, sem
eru i skýrslu Helga og hefir ekki horið á
milli i frásögn okkar. Var skýrsla hans
fyllri um staðrevndir og sjálft ferðalag-
ið, en ég drap aftur á ýms atriði i erind-
um mínum, sem kalla mætti hugleiðing-
ar út af förinni. Eru kaflarnir hér á eftir
af því tagi.
I.
Af þvi ég var einn á ferð héðan til
Rarcelona, og að sunnan aftur hingað,
þvkir mér rétt að minnast nokkuð á það,
sem ég sá á þeirri leið.
Eg lagði af stað með Lyra 21. febrúar
til Rergen. Hentugra hefði verið að fara
frá Reykjavík beint til Hamborgar eða
Englands, en þá hefði eg þurft að bíða
talsvert i Reykjavík. Auk þess var mér í
hug að kynnast nokkuð fiski heima fyrir
í Noregi, ef þess væri auðið.
Eg þurfti að bíða eftir skipsferð frá
Rergen í þrjá daga og notaði tímann til
þess að skoða fisk þar og í nágrenninu. Sá
eg þar fisk, sem ætlað var að fara til Suð-
urameríku, Portugal og Norðurspánar,
einnig mjög lélegan fisk, sem átti að fara
til Afríku (Gullstrandarinnar?) Fislcur-
inn var upp og niður ekki eins góður og
islenzkur fiskur, en liann var samt betri
útlits en eg bjóst við, og sannfærðist eg
um að framför hefir orðið á saltfiskverk-
un í Noregi hin síðari ár. Matið á norska
fiskinum er að minnsta kosti eins strangt