Ægir - 01.04.1930, Side 6

72
Æ G I R
á fiskinn, og þó verð eg að telja það frem-
ur sjaldgæft. Bæði sá fiskur og sílisfisk-
ur verður gulastur og lendir annaðhvort
strax eða eftir stutta geymslu í lægri
flokka. En langtiðast er, að fiskur gulni
af því að hann hefir hitnað of mikið í
þurkun og ekki kólnað áður en honum
var hlaðið saman. Við þessu má mikið
gera með tíðari umstöflun, og á mestu
ríður þá að fiskurinn fái hreyfingu bráð-
lega ef þurkuninni hefir verið lokið í
heitu veðri. Best er að umstafla i þurru
og svölu lofti; hafi fiskurinn kólnað vel,
þá er hættan ekki svo mikil þó hann liggi
dálítið lengur á eftir.
Um annað atriði kvörtunar Barcelona-
kaupenda þarf ekki að fjölvrða. Aðallega
er þar um að ræða mismunandi þurk-
stigsheiti á sams konar fiski. Sem betur
fer er auðvelt að bæta úr þessu atriði með
því að nefna hin venjulegu þurkstig á
vottorðunum: fullþurt, % þurt, % þurt
o. s. frv. en kenna ekki þurkstigin við
menn eða staði, eins og stundum hefir
verið gert eftir óskum kaupenda.
Um þriðja atriði kvörtunarinnar skal
eg leyfa mér að taka þetta fram: Víðast
þar sem menn leggja áherzlu á að fá góð-
an saltfisk til neyzlu, þvkir mikið í það
varið, að lögin í fiskinum aðskiljist greini-
lega þegar búið er að sjóða hann. Þess
vegna er hinn besti línufiskur oft nefnd-
ur „libro“ (bók), því fisklögin eigá að
flettast sundur eins og blöð i bók. Þetta
er lika vottur þess, að fiskurinn sé ó-
skemdur, eða hvorki sprunginn eða
morkinn. Fisklögin eru greinilegust í
þykkum fiski eða stórum. En þykkur fisk-
ur hefir líka annan mikilsverðan kost
fyrir smásalana. Eins og áður var sagt er
fiskurinn seldur útbleyttur, og tekur í sig
því meira af vatni, sem hann er þykkari
og gefur þannig smásalanum meiri hagn-
að. Af þessu leiðir aftur að þvi færri fisk-
ar sem fara i 50 kg. pakka, þvi betri
markaðsvara er hann. Kaupendur hafa
ætlað að tryggja sér stóran eða þykkan
fisk með þvi að setja skilyrði um á-
kveðna hámarkstölu fiska í hverjum
pakka, og verða svo stundum fyrir von-
brigðum af því að talan leyfir að nokkr-
ir smáir fiskar séu látnir í pakka með
stærstu fiskunum. Hefir þvi, auk tölunn-
ar, oft á síðari árum verið sett það skil-
yrði um kaup, að í stórfiski væri ekki
smærri fiskar en 20 þuml. langur, en
gömul venja hefir heimilað 18 þumlunga
fisk. Þar sem þetta er nú orðið svo
venjulegt skilvrði, var rétt að slá þessu
stórfisksmáli (20 þuml.) föstu. Það er
þvi fremur ástæða til gjöra þetta, þar
sem stórfisksmál Norðmanna, keþpi-
nauta okkar, er 52 cm. (19% þuml.). Við
Helgi stungum upp á því, að kaupendur
keyptu framvegis ekki minna en 5% af
millifiski undir 20 þuml. með hverri stór-
fiskssendingu, þegar þess væri óskað, og
var þvi vel tekið. Með þessu væri að
nokkru bætt úr óþægindum, sem verða
kynnu af þvi að millifiskur ykist; en í
rauninni virðist ekki skortur á markaði
fyrir þann fisk, því hann er mikið keypt-
ur á Norður-Spáni og i Portúgal, auk
þess sem ekki er allítill markaður fyrir
hann í Noregi, norskir bændur kaupa
hann hærra verði en stóran norskan fisk.
Þó nú því sé slegið föstu, að ekki verði í
stórfiskinum smærri fiskur en 20 þuml.,
þá er þar með ekki nema að litlu levti
bætt úr þvi, sem kaupendum þykir á-
bótavant um misjafna stærð fiskjar i
pökkunum, af því lika að fiskur undir
þessari stærð befir, með sérstökum
samningum, oftast verið undanskilinn
áður. Spurðum við Helgi, hvort þeir væri
fúsir á, að greiða hærra verð fyrir mjög
stóran fisk, en ekki var því tekið liklega,
kváðust þó gjarnan vilja fá laann sér, t. d.