Ægir - 01.12.1931, Blaðsíða 6

234
ÆGIR
svo heim á »Esju« og kom við á mörg-
um stöðum, sem ég hafði ekki komið á
lenP- B. Sœm.
Fiskveiðar frá Boston.
Eftir skípslj. Magnús G. Magnússon í Boston.
Frá Boston eru gerð út um tvö hundr-
uð skip, þar af eru 25 togarar frá 135
fetum upp í 150 fet á lengd, sem brenna
kolum, um 25 skip frá 110 fetum upp í
135 fet, sem nota díesel-vélar, um 20
skonnortur, sem eru að lengd 100—130
fet, veiða þær með Ióðum og hafa doríur.
— Auk þessa veiða smáskip, mest skon-
nortur með botnvörpum.
Veiðar með botnvörpum hafa gengið
ver þetta ár, en nokkurntíma áður og
hefur sú útgerð að eins borið sig. Aftur
á móti hafa doríu-veiðar gengið mun
betur (lóðaveiðar).
Hver skonnorta hefur 10 doríur, leggur
og dregur tvisvar á dag; hefur hver doria
60 lóðir og eru því 600 lóðir lagðar á
dag. Ekki er það óvanalegt, að skonnorta
komi inn eftir að hafa verið á veiðum,
að eins einn dag, með 80—90 þúsund
pund af fiski.
Það er óhætt að fullyrða, að í Boston
verði ekki smíðaðir fleiri kola-togarar,
sérstaklega vegna þess, að togari, sem
brennir kolum, þarf að vera stærri en
Dieselskip til að gera sama gagn, t. d.
togari, sem er 140 fet á lengd, 24 fet á
breidd og 137a feta djúpur, rúmar um
260 þúsund pund af ísuðum fiski og
hefur kol til 20 daga, þar sem Diesel-
togari 127 fet að lengd, 23 fet á breidd
og 13 feta djúpur, rúmar 300 þúsund
pund af fiski og hefur olíuforða til 30
daga.
Mismunur á kola- og Diesel-togara í
Boston er um 250 dollarar á 8 daga
veiðiferð, það er rekstur Diesel-togara
ódýrari. — Díesel-vélum hefur mjög
farið fram siðan fyrsti Diesel-togarinn
var smíðaður i Boston, en þó ekki eins
og æskilegt værj, sérstaklega vegna þess,
hve margbrotnar vélar þær eru enn þá.
Ef kreppa hefði engin verið og tregða
á fiski verið minni í ár, þá hefðu verið
smiðaðir togarar með Turbo Electric og
Dieseleleectric-afli og er enginn vafi, að
það mun hið heppilegasta afl fyrir tog-
ara, einkum hið fyrnefnda.
Siðastliðið sumar var í Boston stofnað
félag, sem allir skipaeigendur geta gengið
í« °8 greiðir hver 5 dollara fyrir hverja
veiðiferð, sem skip hans fer. Félag þetta
annast kaup á öllu, sem til skipanna
þarf með beildsöluverði og er mikill
sparnaður af því fyrirkomulagi, fyrir út-
gerðina.
Kringum 300 miljónir pund af fiski
fer árlega á land i Boston, og af þeim
afla eru um 75°/« ýsa, sem hér um bil
öll er seld sem fillet (flök, flettingar).
Fiskneyzla hefur aukist um 33°/© i Boston
siðan árið 1923.
Mönnum reiknast svo, að úr 100 pund-
um af ýsu fáist 45 pund af fillet og er
selt fyrir 18—28 cent hvert pund nýtt, en
freðin frá 14 til 24 cent hvert pund. —
Sala á þorski er ekki eins góð og gera
skip hér lítið af því að veiða hann, þð
er sala á söltuðum þorski að aukast, er
hann skorinn i smástykki og seldur í tré-
kössum á 20 cent pundið, og er það
fiskur, sem verið hefur i salti mánaðar-
tíma. Það sem aðallega hefur hér aukið
sölu á allskonar fiski, er, að hann hefui
verið látinn þannig á markaðinn,
neytendur hafa sem minnsta fyrirhöfn
að matreiða hann. — Steinbitur hefur
verið í mjög góðu verði, mest vegna