Ægir - 01.12.1931, Blaðsíða 7

ÆGIR
235
þess, að farið er að nota roð hans í
margskonar skinnvörur, svo sem kvenn-
veski, handtöskur o. fl. — Fiskurinn er
skorinn á háls og innýflin dregin út, því
ekki má skera kviðinn. Fremur er litið
um steinbít hér um slóðir og gæti vel
verið vert, að íslendingar grennsluðust
eftir markaði fyrir steinbitsroð. — Allur
afgangur af fiski fer í fiskmjöl, en fyrir
það hefur markaður verið slæmur, sér-
staklega vegna þess, að Japanar hafa
flutt inn fiskmjöl, sem þeir hafa selt
fyrir nær helmingi minna verð, en það,
sem auðið er að selja það, sem fram-
leitt er hér.
Eins og fyrirsögnin bendir til, er grein
þessi eftir íslenzkan skipstjóra, sem góð-
fúslega hefur látið Ægi t té þessar upp-
lýsingar.
Missir skipstjóraskírteinis
fyrir landhelgisbrot.
Úrskurður sjódómsins í Bremerhaven.
Hinn 14. ágúst þ. á., var togarinn
»Vorwárts« frá Bremerhaven, tekinn af
íslenzka varðskipinu Ægir, suðaustur af
Ingólfshöfða, og var farið með skipið til
Norðfjarðar. Með lögregluréttardómi upp-
kveðnum 17. ágúst, i Neskaupstað, var
skipstjórinn, Duw, dærndur tyrir brot
gegn 5. gr. íslenzkra laga nr. 5, 18. maí
1920, í 12500 kr. sekt og þar að auki
var afli og veiðarfæri upptækt gert, með
því togarinn var innan landhelgi er hann
var tekinn.
Rannsókn sjódómsins í Bremerhaven
hefur leitt það í ljós, að togarinn »Vor-
Wárts« hefur verið — er hann var stöðv-
aður — að minnsta kosti eina sjómílu
innan landhelgi, er því handtaka togar-
ans og dómfelling Duw skipstjóra rétt-
mæt. Duw skipstjóri hefur með ráðnum
huga farið inn fyrir landhelgislínuna og
verður hann því samkvæmt 26. gr. laga
um rannsókn sjóslysa, sviítur rétlindum
til skipstjórnar«.
Þannig úrskurðaði sjódómurinn i Bre-
merhaven, eftir að rannsókn máls þessa
var þar lokið, eftir þvi sem blaðið »Nord-
westdeutsche Zeitung« frá 28. sept. þ. á.,
skýrir frá, er þar ennfremur sagt ná-
kvæmlega frá rannsókn málsins, er leiddi
til niðurstöðu dómsins eins og hér að
ofan greinir. Fyrir utan dómsforseta,
skipuðu fjórir siglingafróðir menn dóm-
inn. Málflytjandi hins opinbera, fyrver-
andi kontra-aðmíráll, krafðist þess að
lokinni rannsókninni, að skípstjórinn
væri sviftur réttindum, en verjandi skip-
stjóra — líka siglingafróður maður —
reyndi að bera í bætifláka, en það kom
fyrir ekki.
Það eru nú um tvö ár síðan að Þjóð-
verjar tóku upp þá reglu að láta sjó-
dóm rannsaka og dæma um málin þeg-
ar togarar þeirra hafa verið dæmdir hér
fyrir landhelgisbrot. Eru málin rannsök-
uð á þenna hátt, eins og hvert annað
tjón eða slys sem skipið hendir, og þeir
látnir sæta fullri ábyrgð er valdir eru að
skaðanum, eins og Duw skipstjóri hefur
verið látinn gera í því tilfelli er hér um
ræðir.
Þyki það sannað, að skipstjóri hafi
með ráðnum huga brotið löginumbann
gegn botnvörpuveiðum, er að jafnaðilit-
ið svo á, að hann með þvi hafi gert sig
sekan um verknað er baki eigendum
skips stórtjón og skipshöfn atvinnumiss-
ir, og það talin gild ástæða til að svifta
hann skipstjórnarréttindum fyrir fullt og
allt.
Meðal þeirra gagna, er sjódómurinn