Ægir - 01.04.1933, Blaðsíða 8

102
ÆGIR
Þegar Stórþingið hefur tekið ályktun í
samræmi' við 15. gr. hér á undan.
Þegar Alþingi hefur, ef með þarf, sam-
þykkt nauðsynlegar breytingar á fiski-
veiðalöggjöfinni.
Þegar samningum milli landanna hef-
ur verið komið í lag, annaðhvort með
afturköllun uppsagnarinnar af lslands
hálfu, eða með að gera nýjan verzlunar-
og siglingasamning, er byggi á sömu
meginreglum og samningar og yfirlýs-
ingar, sem nú eru i gildi, en hefur verið
sagt upp,
og ekki seinna en 15. april 1933.
18. gr. Samningi þessum getur hvort
ríkið fyrir sig sagt upp með G mánaða
fyrirvara, þó þannig, að af lslands hálfu
má ekki segja upp samningnum þannig,
að hann gangi úr gildi á tímabilinu 1.
júní til 30. september, og frá Noregs
hálfu ekki þannig, að hann gangi úr
gildi á tímabilinu 1. október til febrúar
loka.
Þessu til staðfestu hafa úndirritaðir
skrifað nafn sitt undir samkomulag þetta,
sem er gert í tveimur eintökum á ís-
lenzku og tveimur eintökum á norsku.
Osló, þann 17. sept. 1932.
Fyrir ísland:
Ólajnr Thors. Jón Árnason.
Fyrir Noreg :
T. Anderssen Rysst. S. Joliannessen.
Tvö fiskiskip sökkva. Danska fiski-
skipið »Stine Marie« frá Skaga og sænska
fiskiskipið »Henny«, rákust á um daginn,
15 sjómílur norðaustur af Skaga-vitaskip-
inu. Bæði skipin sukku, en skipshafn-
irnar björguðu sér í land á Skaga á eftir-
bátunum.
Bjargráð.
Finnst mönnum ekki tími kominn til
að fara að hafa með sér rekakker í róðra
á smábátum þeim, sem stunda hér sjó
og eftir öllu að dæma, mun frekar fjölga
en fækka i framtíðinni.
Það eru nú um 20 ár síðan fyrst var
farið að halda þessu björgunartæki á
lofti og rita um það, og munu fáar þjóð-
ir hafa þurft slíkan tíma til að átta sig
á og taka tillit til þess, sem bent er á
og getur stuðlað til öryggis á sjó.
Menn verða að athuga það, að á þeim
tíma árs, sem vertíð stendur yfir almennt,
er allra veðra von, einnig það, að þeg-
ar menn fara að venjast hinum litlu vél-
um í opnum bátum, þá getur það hent,
að óþarfi þyki að taka allar þær árar
með, sem eiga að fylgja bátnum, sömu-
leiðis segl, eða annað sem fer að þykja
óþarfi, þegar mótorar ganga eins og
klukkur, eins og oft er viðkvæðið og
mun það rétt komist að orði, þvi eins
og allir vita, sem eiga klukkur, þá hætta
þær oft að ganga, alveg upp úr þurru
og það mun sýna sig, að kenjar geta
einnig dottið í mötor, hversu vel sem
hann er búinn að reynast, en kenjar
þessar geta sýnt sig, þegar mest ríður á,
að hann gangi sem klukka og menn
reiddu sig á hann. Þá er að gripa til
áranna ef eigi er auðið að fá drátt til
lands.
Skyldu þær nú vera of fáar til þess á
þeim að komast leiðar sinnar eða geta
andþæft, þá er bezta ráðið að láta út
rekakker til að halda stefni upp í sjóog
vind og draga úr drift, en er það þá
til í bátnum?
Eg hef grennslast eftir, hvort hinir svo
nefndu »trillubátar« eigi að hafa rek-
akker, þ. e. hvort þau séu lögboðin og