Ægir - 01.04.1933, Blaðsíða 11

ÆGIR
105
um fækkaði sem mest, en til þess að
svo verði, er enginn félagsskapur öflugri
en Slysavarnarfélagið og deildir þess, sér-
staklega kvennadeildir þess. Augu manna
eru opin fyrir hvað það lekur sér fyrir
hendur og styrkur frá því oþinbera ætti
fremur að vaxa en rýrna, þegar farið er
að vinna gegn daglegum slysum á sjó,
sem oft og einatt koma af fyrirhyggju-
leysi og þekkingarskorti þeirra, sem segja
fyrir verkum á skipsfjöl.
Þótt svo væri ákveðið, að skýrsla sú,
sem Slysavarnarfélagið gefur út, eigi að
vera upptalningar á slysum, aðalreikn-
ingar o. s. frv., þá ætti þó að geta orð-
ið rúm, sem svarar hálfri örk, til leið-
beininga um varnir gegn slysum á sjó,
og öðru er miðar að því að fækka manna-
missi; er slíkt efni í fundahöld og væri
í það minnsta kvennadeildunum kær-
komið efni til að ræða á fundum og tími
til kominn, að þær kynnist sumu á sjó-
ferðum hér. Félagið er auk þess svo vel
statt, að því yrði aldrei neitað um rúm
í blöðunum, þegar það vildi benda á
eítthvað til þrifa og það myndi það oft
fá tækifæri til — og starfsemin héldi á-
fram jafnt og þétt þótt það væri ekki
kallað til skipstranda 1 eða 2 ár og
menn færu að stinga saman nefjum og
sP}'rja: »Hvað hefur Slysavarnafélagið að
gera ?« því þá verður engin loftbóla sýnileg.
í dag gengur ísland i alþjóðabanda-
iagið, en enginn er farinn að flagga, þótt
nokkuð sé áliðið dags, enda munu fæst-
lr vita fyrir hverju á að flagga; jú,sum-
lr hafa heyrt talað um hleðslumerki eða
eitthvað líkt. Það er um hleðslumerki og
miklu meira, sem alþjóðabandalagið hef-
ur hugsað um til öryggis manna á sjó
°g hvatamenn þess félagsskapar eru ekki
sofandi menn og ætlast til að þeir, sem
mntöku fá í félagsskapinn, séu einnig
vakandi og leggi sig fram.
líg vil að endingu skýra frá því, að
öll skrif um bjargráð, sem birst hafa í
Ægi síðustu 20 árin, eiga rót sína að
rekja til 2. gr. b-lið í lögum Fiskifélags
íslands. Þau skrif hafa reynzt árangurs-
lítil og ekki megnað að vekja menn til
íhugunar; aðrir, sem betri aðstöðu hafa,
verða að taka við, því ekki veitir af,
ef upptakan í bandalagið á að auka
veg okkar og virðingu meðal erlendra
þjóða.
Það má enginn skilja þessa bendingu
til Slysavarnafélagsins svo, að á nokkurn
veg sé ætlast til, að Skipaskoðun ríkis-
ins sé liður í verkahring þess, því það
mun hvergi vera um heim allan, en eng-
inn getur sem það, brýnt fyrir sjómönn-
um ýms ráð til að forðast slysin, sé
þess kostur og fá forustumenn á sjó-
ferðum til þess að gleyma því aldrei að
það eru fleiri en þeir sjálfir, sem taka á
tillit til á skipinu.
Þótt ekki væri varið meira rúmi, en
sem svarar hálfri örk í skýrslu Slysa-
varnafélagsins árlega, til góðra ráða og
aðvarana gegn slysum á sjó, þá væri
þegar mikið unnið. Við erum svo fá-
menn þjóð, að ýmislegt verður að sam-
eina og ekkert getur aukið meira veg og
virðingu félagsins, en, að það reyni að
vinna gegn þvi, að sjóslys verði og geri
sitt ýtrasta til að bjarga nauðstöddum
sjómönnum þegar skip stranda.
Rekakker kosta um 16 til 20 kr.
Öryggislínur, væru þær útbúnar sem
slikar, eitthvað líkt, og sá siður ætti að
komast á, að formenn á trillubátum festu
lóðabelgjum með hæfilegu millibili, við
borðstokka báðum megin á bátnum, svo
flyti, ef fyllti og færi síður af kjöl; ætti
að gera þetta í hvert skipti, sem opnir
bátar eru á leið út á fiskimið eða frá
þeim til lands, sé nokkuð að veðri. í
beituferðum (skelfiskur) ætti aldrei að