Ægir - 01.04.1933, Blaðsíða 24

118
ÆG I R
haldið til úr ísafjarðardjúpi í vetur og
auk þess tvö vélskip vestra og tjögur
skip héðan fyrir sunnan land, en um
þetta mun Fiskifélaginu vera kunnugt.
Pá hafa tveir vélbátar verið seldir til
vesturlandsins í haust, en annar þeirra
fórst nærri strax sem kunnugt er.
Ekki er mér kunnugt um nema einn
stóran vélbát, sem byggðír séu á þessu
ári; er hann smíðaður hér á Akureyri,
fyrir mann á Siglufirði. Er það slór og
sérlega vandaður bátur, með öllum ný-
tísku útbúnaði slíkra báta, og mun ég
hafa getið um þetta áður. — Þar á móti
er smíðaður mesti fjöldi af trillubátum,
ýmist að nýju, eða þá eldri bátar eru
byggðir upp og viðgerðir og vélar settar
i þá. — Engin skip eða bátar hafa verið
keypt frá útlöndum þennan ársfjórðung
sem liðinn er. Um póstbálinn, sem
keyptur var hingað fyrripart vetrarins,
hef ég getið áður, en þar hafði orðið
misritun á hestaflatölu vélarinnar, 260
fyrir 180, sem leiðréttist hérmeð. — Skip
þetta þykir gefa góða reynd, það sem
af er. Var það umbætt til muna, og því
breytt með tilliti til farþegaílutnings, svo
nú er skipið sæmilegt til þeirra hluta,
það sem stærð þess nær.
Telja má víst, að allir vélbátar, sem
nothæfir eru gangi til v-eiða komandi
vertið, héðan úr umdæminu, og auk
þess mesti sægur af trillubátum. Eru
menn nú nokkuð öruggari um þá út-
gerð, síðan Vélabátatryggingin fór að
taka trillurnar í ábyrgð. Þessi smábáta-
útgerð hefur líka gefið mikið fremur
góða reynd, eins og ég hef áður drepið
á, og er ólíkt lét'tari á höndunum heldur
en útgerð stærri bátanna, þó hún hafi
hinsvegar færst nær sanni, síðan hluta-
ráðningar urðu almennar, en mánaðar-
kaup var afnumið. Hve margir og hve
stórir bátar muni ganga úr hverri veiði-
stöð komandi sumar, get ég enn ekki
sagt um, eða ekki fyr en ég. hef ferðast
til hlýtar um fjórðunginn, en Fiskifé-
lagið fær vitneskju um það og annað,
er útgerðina áhrærir, jafnóðum og vitað
verður, eins og að undanförnu.
Mikil óánægja er hér ríkjandi meðal
útgerðarmanna og sjómanna og reyndar
ýmsra íleiri út af norsku kjöttollssamn-
ingunum. Þykir þeim sem í reyndinni
muni lítið koma í staðinn fyrir þau
fríðindi, er Norðmönnum eru heimil, ef
þeir nota þau til hlýtar, sem gera má
ráð fyrir að geti orðið. Því er ekki neit-
að, að brýn nauðsyn sé til að styrkja
kjötframleiðendur, en margir telja þá
leiðina hafa verið heppilegri, að útgérð-
in, þó hún sé sköttum og álögum hlað-
in, langt úr hófi, hefði samt sem áður
tekið á sig á einhvern hátt þessa byrði
að meiru eða minna leyti. — í þvi skyni
sendu nokkur félög hér í bænum í sam-
einingu mótmælaskjal til Alþingis, þó
fyrir ekki' komi, að líkindum, þar sem
afdrif málsins munu þegar hafa verið
ráðin. Eina bótin telja menn að sé, að
samningnum má segja upp með skömm-
um fyrirvara, og væntanlega verður það
gert þegar á næsta ári. Því enginn vafi
þykir mönnum leika á því, að með þeim
geti síldarútvegi íslendinga verið stefnt í
voða, verði samninganna neytt i yztu æsar.
Ekki verður enn sagt með vissu um,
hve mikla stund Norðlendingar leggi á
síldveiðarnar komandi sumar, en margt
bendir til þess, að það muni ekki verða
minna en síðasta ár. Að sönnu fer það
nokkuð eftir þorskveiðunum og sölu-
möguleikum á fiski, en búast má við
að þátttakan verði alltaf nokkur, því
talsverðum hluta fiskillotans er þannig
varið, að fyrir honum liggur annaðhvort
síldveiðin, þann tímann, eða þá að liggja
kyr í höfn.