Ægir - 01.10.1933, Blaðsíða 4

234
ÆGIR
sprunginn, sólsoðinn, slepjaður eða
brúnn.
d. Fiskur fyrir Vesturheimseyjar (West-
Indies): brotinn, sólsoðinn, slepjaður
eða brúnn.
Egta Labradorfiskur skal flokkast í tvo
flokka :
1. flokkur skal vera góður flskur og
gallalaus. I þennan flokk má ekki
setja fisk með blóð- eða lifrarblett-
um, eða greppum. Fiskurinn skal
vera stinnur, vel pressaður og mikið
saltaður, vel flattur og þveginn, slor- og
slimlaus. Þó hann þurfi ekki að vera
alveg hvítur, verður hann að vera
bjartur og hreinn.
2. flokkur: Þangað skal meta illa flatt-
an fisk, og ósléttan á yfirborði, en að
öðru leyti, sem fyrsta flokks fisk. Þó
má hann vera með blóðbleltum.
Ekki er þess getið hvernig lögum þess-
um skal framfylgt, og mun það þó reyn-
ast nokkuð erfitt, því ákvæðin eru all-
ströng og má meðferð fiskjarins batna
mikið áður en yfirborðið af fiski þeirra
lendir í fyrsta flokki. En þó munu þessi
lög vera fyrirboði betri verkunar og
vaknandi áhuga um að bæta vörugæðin.
Þar sem við erum nú einnig búnir að
taka upp linsöltuðu verkunina, eða shore-
verkunina frá Newfoundlandsmönnum,
erum við að lenda í meiri samkeppni
við þá en áður. En Magna-verkunin eitt
hið merkasta nýmæli til markaðs-aukn-
ingar, og sýnist ætla að fara vel úr hendi.
Hefur Magnafiskur sá, sem komið hefur
í haust líkað vel, en þólt heldur þunn-
ur, til að lenda í bezta verðflokki. Þar
sem linsaltaði fiskurinn er boðinn fram
sem Magnafiskur, er labradorverkaði
fiskurinn okkar boðinn fram sem Style
eða Labrador-Style. Er okkur nauðsyn-
legt að íá betra nafn á hann, ef sam-
keppnin harðnar nú enn, og egta labr-
inn verður líkari okkar labra. Sýnist mér
heppilegast að nota það nafn, sem farið
er að nefna hann sumstaðar á Suður-
Spáni og taka upp nafnið Islandieta, og
kenna hann við land vort frekar en við
land keppinautanna.
Virðingarfyllst
Helgi P. Briem.
Hvar á ég að leggja reknetin
mín og hve djúpt?
Vísíndin hafa, með þeim miklu fram-
förum, sem orðið hafa á síðustu árum,
margsannað hið djúptæka gildi sitt til
þroska atvinnuveganna. Á það eigi síð-
ur við um fiskveiðar en aðrar atvinnu-
greinar. Mildar eru þær framfarir, sem
tæknin hefur skapað, einnig hér við
land, þegar um fiskveiðar er að ræða.
Mikið djúp þróunar er staðfest á milli
einyrkjans, sem stundaði sjó með vinnu-
manni sínum og syni á opnum róðrar-
bát inni á fjörðum, og þeirra nýtízku
fiskiskipa, sem nú ganga um straumana.
Öryggi hefur aukist og þægindi hafa
skapast, enda þótt enn þá mætti betur
vera. t*að er þó hvorki öryggi né þæg-
indi, sem íslenzkir fiskimenn að minnsta
kosti hafa keppt að sem aðalmarki, held-
ur hinu, að vera senr minnst háðir dutt-
lungum nytjafiskanna. ketta hefur tekist
allvel, að því er þorskinum viðvíkur,
þótt enn þá sé langt í land þangað til
fullkomnum árangri er náð, en verra er
það með síldina. Þólt nægileg síld sé á
miðunum, getur verið fullerfitt að finna
hana, bæði hvar hún er, og hversu djúpt
hún stendur, en það þurfa þeir að vita,
sem fiska með reknetum.
Áður fyrr, þegar lagnet voru notuð