Ægir - 01.05.1938, Síða 11

Æ G I R
117
ust þess, að snúið yrði við til sama lands,
en skipstjóranum tókst að sefa þá svo, að
ferðinni var lialdið hindrunarlaust áfram
þeirra vegna.
Alls voru 40 farþegar með skipinu, 11
slúlknr og 29 karlmenn, skipshöfnin var
37 menn.
Þann 22. apríl, að kvöldi, lenti „Sirns“
í liöfn i New York, og hafði þá verið I8V2
sólarhring á leiðinni yfir Atlantshafið. Það
hafði eytt 450 smál. af kolum. Lengst
liafði það farið 220 sjómílur á sólarhring.
Koma skipsins til New York vakli mikla
undrun og var talin iioða gerbreytingu á
samgöngum milli álfanna. „Sirus“ fór frá
New York 1. maí eins og ákveðið hafði
verið og fór síðan eina ferð aftur til
Ameríku.
Sextán stundum síðar en „Sirus“ lenti
i „New York“ kom „Great Western“ ])ang-
að, eftir 15 daga ferð og liafði eytt 655
smál. af kolum á leiðinni. Móttökurnar,
sem Great Western fékk voru mjög mikil-
fenglegar, enda var þelta fyrsta skipið,
sem kom þangað, er heinlínis liafði verið
smíðað til þess að halda uppi gufuskipa-
ferðum á milli Englands og New York.
>,Great Western“ sigldi milli Englands og
Ameríku til ársins 1847. Félagið liafði þá
eignast risaskipið „Great Britain“. Það var
þó ekki nema 280 fet á lengd, en þótti
feiknarstórt á þeirra tíma mælikvarða, og
var það fyrsta járnskipið sem fór yfir At-
lantsliafið og fyrsta skipið, sem knúð var
áfram með s])öðum i stað hjóla.
Þau þrjú félög, sem liófu gufuskipa-
ferðir milli Ameríku og Evrópu, lifðu öll
heldur stutt, en hrautryðjendastarf þeirra
er merkilegur þáttur í sögu gufuskipanna
°g samgangnanha milli „nýja- og gamla-
hcimsins“, og lciddi meðal annars til jiess,
að á næsta ári, 1838, var hyrjað á að senda
póst yfir Norður-Atlantsliaf.
Við sögu gufuskipaférðanna yfir Al-
lantshaf, munu lengi knýtt nöfn þeirra
Isamhard Brunels, mannsins, sem fvrst og
mest barðist fvrir því að gufuskip yrðu
noluð á þessari leið, og skipstjórans Rich-
ard Roberts, er fyrstur stýrði gufuskipi
milli Englands og Ameríku og fyrstur
manna týndi gufuskipi og allri áhöfn á
þessari leið.
Hvalveiðarnar í Suðurhöfum
síðastliðna vertíð.
Heildaryfirlit yfir hvalveiðarnar í Suð-
urhöfum 1937—38 er nú þegar fyrir hendi.
Ef veiðin við Suður-Georgíu er talin með
heildaraflanum, ]iá hefir hvallýsisfram-
leiðslan alls numið 3.352 þús. fötum, en á
vertíðinni þar á undan var liún 2.658 þús.
föt. Hvallýsisframleiðslan skiplist nú
þannig á þær þjóðir, er þátt tóku í veið-
unum: Norðmenn 967 þús. föt, Bretar
1.111 þús. föt, Þjóðverjar 560 þús. föt,
.Tapanir 389 þús. föt, Bandarikin 114 ])ús.
föt og Panama 116 þús. föl.
Enn þá liggja ekki skýrslur fyrir um
það, hvernig heildarveiðin skiptist niður
eftir hvaltegundum, nema hvað snertir
veiði Norðmanna. Veiði steypireiðarinnar
virðist ininnka með Iiverju ári, og var nú
aðeins 34.43% af heildarafíanum. Eru
uppi ýmsar getgátur um það, livaða or-
sakir liggja til þess, að steypireiðinni fækk-
ar svo mjög. Sumir halda því fram, að Iiim
hafi flutt sig af aðalmiðum hvalveiðaranna
og sé nú einkum í Weddelhafinu, en aðrir
telja að með veiðunum undanfarandi ár
hafi verið gengið of nærri stofninum.
Miklu minna veiddist af lmúfubak á þess-
ari vertíð en fyrra ár, og telja menn að
])að stafi af því, að svo mikið var lagt sig
eftir að veiða hann 1936—’37.
Að meðaltali fengust úr hverjum lival