Ægir - 01.09.1941, Blaðsíða 16

230
Æ G I R
Ragnar Guðmundsson.
Sveinbjörn Jóelsson.
'Iheódór
Oskarsson.
og á heimili mínu
um borð í „Jarlinum
og barna minna á Siglufirði, þriðjudag-
inn 12. ágúst. Þá var skipið nýkomið úr
Englandsferð og liöfðu þá skipverjar,
eins og venja er til, meðan losaður er
farmur og tekinn ís, notað tímann til
þess að liafa samband við lieimili sín og
ástvini með bréfum, símskeytum og sím-
tölum. Og það má sjá það og heyra nú á
þessum tínnun, að á-
hyggjum þeirra léttir
fyrst, þegar þeir eru
búnir að koma frétt-
um, skilaboðum og
kveðjum til vina og
vandamanna, því þeir
vita sem er, að áliyggj-
ur, hugur og' bjarta ást-
vina fjdgir þeim, og
það er alltaf ótti og
liræðsla, á þessum
hættutíma, sem nú
gengur yfir, um skipin.
Þegar svo að því kem-
ur, að eittlivert skipið
Iiefur lireppt slæmt
veður eða verið óeðli-
leg'a marga daga á leiðinni, kemur óttinn
um að skipið liafi rekizt á vítisvél eða
orðið hernaðarþjóð að bráð. Þá koma
ástvinirnir, konan, móðirin, faðirinn,
systirin, bróðirinn og barnið og spyr,
Iivort nokkuð liafi frézt af skipi eða
skipshöfn — og þegar svo sama svarið
kemur dag eftir dag, að ekkert sé að
frétta, eins og nú hefur átt sér stað með
skipshöfnina á „Jarlinum“ — 11 dug-
milda og kjarkgóða sjómenn, sem ern
horfnir sjónum okkar, þá er það þjóðar-
sorg. Þó tekur missirinn sárast til vina
og ættingja, og er oss öllum það ljóst, að
sá sársauki verður ekki hverjum einstök-
um bættur, þegar heimilið og aðrir eru
sviptir ástvinum sínum.
Nokkrir af þeim, sem voru um borð í
„Jarlinum”, böfðu starfað hjá mér áður
og voru vinir mínir og barna minna um
margra ára skeið. Er öll minning mín
um skipsliöfnina, er var sérstaklega prúð
og göfuglynd, liin ástúðlegasta, og vil ég
fyrir mína hönd og barna minna þakka
benni trygga samvinnu.
Óskar Halldórsson.