Ægir - 01.08.1981, Blaðsíða 33

Tafla 2. Bergmálsmcelingar. Des. 1980. —
Milljónir sílda í hverjum aldursflokki.
Meðal- Meðal-
Aldur Seyðisfj. Mjóafj. Reyðarfj. Stöðvarfj. Berufj. Samt. þyngd lengd
1 6.0 0.6
2 16.3 341.1 5.9 306.1 669.4 52 18.7
3 38 379.0 28.6 0.7 385.0 832.1 91 22.3
4 5.3 4.5 11.0 1.6 49.4 71.8 186 28.5
5 13.7 11.5 38.8 6.7 108.6 179.3 224 30.2
6 9.7 10.0 37.4 8.3 88.9 154.2 262 31.7
7 0.9 0.8 2.9 0.5 5.9 11.0 305 33.6
8 0.4 1.8 6.6 1.1 11.8 21.8 328 34.2
9 3.1 2.8 13.2 1.8 21.7 42.5 354 35.3
10 0.2 0.7 0.2 3.0 4.2 365 36.0
11 0.3 1.5 0.2 4.9 6.9 370 36.0
12 0.1 0.2 0.4 370 37.0
Samtals
þús.tunna 12.5 60.6 31.9 6.2 124 235.2
Urr> leiðöngrum. í fyrri leiðangrinum fannst síld
einkum í Berufirði, en hennar varð mjög lítið vart
annars staðar á Austfjörðum á þeim tima. Dreifing
°§ hegðun síldarinnar var ekki með þeim hætti að
U^nt vaeri að beita bergmálsaðferðinni í það
s iptið. í fyrri leiðangrinum tókst þó að gera ýtar-
e§ar mælingar á svokölluðum endurvarpsstuðli
Sl dar en góð þekking á honum er nauðsynleg til að
reyta mælieiningum bergmálstækjanna í síldar-
tjölda.
I síðari leiðangrinum varð síldar vart í flestum
ustfjarðanna frá Seyðisfirði til Berufjarðar.
^lingar með bergmálsaðferðinni tókust í fimm
^ssara fjarða. Niðurstöðurnar eru sýndar á töflu
■ bar kemur fram að samtals mældust um 235
usund tonn í þessum fimm fjörðum. Þar af voru
fumlega 100 þúsund tonn af ókynþroska tveggja
n8 þriggja ára síld. Um helmingur síldarinnar var í
erufirði, en einnig var mikil síld í Mjóafirði og
u orðna síldin var einnig talsvert á Reyðarfirði.
ma ^ossárvík í Berufirði hafi verið full af
Sl . en annars staðar í firðinum fannst lítið. Út-
re'ðsla síldarinnar í Berufirði er sýnd á 5. mynd
°§ langskurður torfunnar á 6. mynd. Torfan í
Jóafirði er sýnd á 7. og 8. mynd. Eftir áramót
0rn í ljós að fyrst í febrúar og í byrjun mars hafi
QopStí?^ 1 fjörðunum fallið um og niður fyrir
. ; pn síld var þá horfin þaðan nema lítið eitt af
j..1. lsíld í Norðfirði. Líklegt er að sjávarhitinn í
^Jorðunum hafi lækkað snögglega síðast í janúar
§ 1 byrjun febrúar og hafi þá síldin gengið suður
Úrir land.
Haustið 1980 stunduðu fleiri skip síldveiðar en á
undanförnum árum. Þannig fengu 144 skip leyfi til
hringnótaveiða í stað 83 haustið 1979. Leyfi til rek-
netaveiða fengu 64 skip en nokkur þeirra notuðu
ekki leyfið. Rétt um 200 skip stunduðu því síld-
veiðar haustið 1980. Auk þess fengu 126 smábátar
leyfi til sildveiða með lagnet. Samtals varð síldar-
aflinn haustið 1980 um 54 þúsund tonn. Langmest-
ur hluti þessa afla veiddist á Austfjörðum. Til
samanburðar er sýndur síldarafli Norðmanna 1879
til 1886 (tafla 1) eins og Kari Shetelig Hovland
gefur hann í bók sinni „Norske seilskuter pá Is-
landsfiske“. Þar sést að mestur varð afli Norð-
manna árið 1881, en þá voru saltaðar 167.600
tunnur. í þeirri tölu er innifalinn verulegur afli,
sem fékkst í Eyjafirði það ár. Haustið 1980 voru
hins vegar saltaðar 269.328 tunnur. Auk þess fór
til frystingar um 12.000 tonn (um 120.000 upp-
mældar tunnur) og siglt var með um 2500 tonn til
Danmerkur. Af þessu virðist augljóst að afli
,,fjarðasíldar“ hafi nú orðið meiri en nokkru sinni
fyrr. Það vekur nokkra athygli að á þessum tímum
olíukreppu og mikils tilkostnaðar við útgerð var
einungis um þriðji hluti síldarinnar saltaður á
Austfjörðum (Vopnafjörður—Djúpavogur) þar eð
á þessu svæði voru saltaðar 96.426 tunnur, þar af
aðeins 4295 tunnur á Norðfirði. Þrátt fyrir mikinn
kostnað var meginhluti síldaraflans fluttur til Suð-
vesturlands.
Þegar hringnótaveiðarnar stóðu sem hæst i nóv-
ember bar nokkuð á því að veiðar væru einkum
stundaðar í einum firði hverju sinni. Af þessu
ÆGIR —441