Ægir - 01.02.1984, Blaðsíða 31

vinnubúningum. Sumir telja, að flothæfni bún-
■nganna sé ekki nægjanleg, þegarslys berað höndum.
Fríborðið sé of lítið, og menn vilja fá fæturna neðar í
sjóinn.
Þótt reynslan hafi sýnt, að ýms atriði þessara björg-
unarbúninga þurfi að endurskoða, þá er enginn vafi á
Því, að björgunarbúningar eru stórkostlega góð
Fjörgunartæki og vörn gegn kulda í sjó. Vitað er, að
Þegar hafa 22 menn bjargast í björgunarbúningum
frá norskum skipum og olíuborturnum. Það er því
°rðið tímabært að taka slíka björgunarbúninga í
uotkun í íslenskum skipum sem allra fyrst.
Þróun þeirra getur tekið langan tíma, og því ekki
f®rt að bíða hennar. Ef gerðar yrðu nú þegar kröfur
um að björgunarbúningar yrðu settir um borð í
'slensk skip, þá yrðu það þær gerðir björgunar-
Fúninga, sem Siglingamálastofnun ríkisins hefur nú
þegar viðurkennt, og þeir búningar, sem viðurkenn-
lngu hljóta á næstunni.
Þegar endurbættar gerðir slíkra björgunarbúninga
koma á markað, myndu þeir að sjálfsögðu smátt og
smátt verða teknir í notkun á íslenskum skipum, en
Þeir búningar, sem fyrir voru, yrðu þó áfram viður-
kenndir til notkunar.
6* Þjálfun áhafna skipa
®jörgunar- og eldvarnaræfingar í skipum
Um langt skeið hefur það verið áhugamál Sigl-
mgamálastofnunar ríkisins að geta náð betur til sjó-
manna en verið hefur varðandi skoðanir og yfirferð
0ryggisbúnaðar skipa. Við hinar lögboðnu árlegu
skoðanir skips og búnaðar eru skipverjar oftast fjar-
verandi að fáum undanteknum, verður því ekki náð
t]l þeirra þar, til kynningar á þeim búnaði sem er til
skoðunar. Kunnátta og þjálfun ráða oft mestu um
vernig til tekst þegar grípa þarf til öryggisbúnaðar.
v> bauð siglingamálastjóri forsvarsmönnum farm-
skipa til fundar um þau máli í ársbyrjun 1983, þar sem
Peim voru kynnt áhugamál stofnunarinnar.
1 maímánuði síðastliðnum var að tilhlutan verk-
stjórnarfræðslu og Iðntæknistofnunar haldið nám-
Keið fyrir yfírmenn farskipa þar sem víða var komið
Vlð með fræðslu. Meðal annars var Siglingamála-
stofnun ríkisins gefinn kostur á að kynna þau mál,
Sem undir hana heyra. Kom þar að sjálfsögðu til um-
r^ðu hvernig best yrði náð til áhafnar skipa við yfir-
erð og þjálfun í notkun öryggisbúnaðar. Var það
menn skoðun skipstj órnarmanna er þar voru, að við
r°ttför skips úr innlendri höfn yrði best að slíkri
æflngu staðið og hvöttu þeir mjög til að aðgerðum
yrði komið í framkvæmd. Stuttu síðar, eða þann 25.
maí 1983, sendi Siglingamálastofnun ríkisins bréf til
Sambands ísl. kaupskipaútgerða, en þar segir m.a.,
varðandi björgunar- og brunaæfingar um borð í ís-
lenskum kaupskipum:
„Samkvæmt gildandi ákvæðum alþjóðasam-
þykktar um öryggi mannslífa á hafinu, SOLAS 1960,
svo og ákvæðum SOLAS 1974, sem vonast er til að
taki gildi hér á landi innan tíðar*, skulu yfirvöld við-
komandi ríkja sjá svo um, að gerðar séu fullnægjandi
ráðstafanir til að tryggja þjálfun skipshafna í meðferð
björgunarbáta, svo sem sjósetningu þeirra og notkun.
I kaflanum um eldvarnir í ofangreindum alþjóða-
samþykktum eru sömuleiðis ákvæði um brunaæfingar
og þjálfun áhafnar í slökkvistörfum. Til þess m.a. að
fullnægja þessum skyldum, hefur stofnuninni komið
til hugar, að í samvinnu við eigendur skipanna gætu
starfsmenn okkar, einu sinni á ári við brottför skips úr
höfn t.d. hér í Reykjavík, verið viðstaddir báta- og
brunaæfingar með áhöfn um borð og sýnt meðferð
reykköfunartækja. Æfingar þessar myndu fara fram
utan hafnar og má ætla, að í þær færi u.þ.b. 1-2 klst.
í hverju skipi á ári. Auk þjálfunar á áhöfn skipanna,
gæfist starfsmönnum Siglingamálastofnunar tækifæri
til þess að athuga ástand sjósetningarbúnaður björg-
unarbáta, sem oftast er illmögulegt að kanna við ár-
lega búnaðarskoðun í höfn, þegar skipið er án
áhafnar og innilokað af öðrum skipum.
Þessari hugmynd er hér með komið á framfæri við
yður, og er stofnunin tilbúin að ræða við yður um ein-
stök framkvæmdaatriði þessarar áætlunar svo og
aðrar leiðir að því marki að auka öryggi skips og
áhafnar í þessu sambandi, ef sambandið telur, að það
megi betur tryggja með öðrum hætti.
Vegna ákvæða gildandi alþjóðasamþykkta, sem
hér hafa verið lauslega rakin, telur stofnunin óhjá-
kvæmilegt, að sem fyrst verði hafist handa við að
tryggja framkvæmd þessara ákvæða og væntir því
heiðraðs svars yðar við fyrsta hentugleika.
í von um gott samstarf og með bestu óskum hinum
nýju samtökum yðar til handa“.
Lítið gerðist í málinu fyrr en í lok ágúst að gefið var
samþykki Hafskips um að fara út á höfn með SELÁ.
Fékk þá Siglingamálastofnunin sér til liðveislu menn
frá Slökkvistöðinni í Reykjavík og Slysavarnarfélagi
íslands. Sambærileg æfing var gerð á SKAFTÁ þann
21. september og af sömu aðilum, þar sem slakað var
niður föstum björgunarbátum, gúmmíbjörg-
*) Þessi ákvæði hafa nú tekið gildi hér á landi.
ÆGIR-79