Ægir - 01.01.1987, Blaðsíða 27

stofn í varúðarskyni, því þeim er
1 mun, að veiðarnar hrynji ekki,
°g þar með sá iðnaður, sem
byggir á þeim. Ég held að við
ættum einnig að hafa þann hátt-
lnn á, til að byrja með. Það má
ávallt bæta við ef markið er sett
óþarflega lágt. En 15-20 þús.
tonna ársafli ætti ekki að ofbjóða
stofninum.
Blálanga
Um blálöngu get ég verið stutt-
orður. Um langt árabil hefur hún
veiðst sem aukaafli við karfaveið-
ar og aflinn því farið nokkuð eftir
karfaveiðum. Á árinu 1979
hófust hins vegar sérstakar blá-
lönguveiðar á smábletti suður af
Vestmannaeyjum. Rannsóknir
sýndu, að hér var eingöngu um
blálöngu í hrygningarástandi að
ræða. Blálangan er-einsogsvo
margir djúpfiskar - heldur hæg-
vaxta. Hængar verða kynþroska
ca- 10-11 áraogeru þá umogyfir
cm að lengd, en hrygnur ári
seinna og eru þá yfir 90 cm að
lengd. Þessar veiðar náðu
hámarki árin 1980 og 1981 og
komst blálönguaflinn þá í um 8
Þús. tonn. Veiðar þessar standa
a&eins fáeinar vikur í febrúar-
mars. Afli hefur síðan farið hrað-
minnkandi og lögðust sérstakar
blálönguveiðar af í ár.
Utan hrygningartíma virðist
blálanga vera mjög dreifð, ókyn-
þroska blálanga hefur einkum
'engist SV-lands.
Veiðarnar S af Vestmannaeyj-
urn voru einkum stundaðar á um
800 m dýpi og allt niður á 1000
m- Svo þarna a.m.k. hrygnir hún
á þessu dýpi. Svæði þetta er svo
1,'tið um sig, að okkur þykir næsta
ótrúlegt, að þetta sé eina hrygn-
'ngarsvæði hennar hér við land. í
eiðangri árið 1985 var sérstak-
°ga hugað að hrygnandi blá-
l°ngu á svæðinu frá Reykjanes-
grunni og austur á Færeyjahrygg.
Skemmst frá að segja fundust
engin ný hrygningarsvæði, en
það skal tekið fram að austan
Háfadjúps er í raun hvergi hægt
að toga á þessu dýpi vegna
botnlags, svo þess vegna gætu
verið á þessu svæði hrygningar-
blettir þótt við höfum ekki náð til
þeirra. Nú leikur okkur hugur á
að kanna Reykjanessvæðið og
Vesturkantinn í þessu tilliti.
Langhali
Hér við land finnast margar
tegundir af langhalaætt. Aðeins
tvær þeirra eru meðal nytjafiska,
þótt við séum ekki farnir að nýta
okkur þær. Þetta eru slétti og
snarpi langhali. Slétti langhali er
hér mest við S-ströndina en
snarpi langhali í kaldari sjó, fyrir
vestan, norðan og austan. Lítiðer
vitað um lifnaðarhætti þessara
fiska, en þó hefur nokkrum fróð-
leiksmolum verið safnað um þá á
liðnum árum. Slétti langhali lifir
á miklu dýpi, mest fyrir neðan
700 m. Snarpi langhali heldursig
nokkru grynnra. Vitað er að slétti
langhali hrygnir íallstórum stíl úti
fyrir SA-landi, sennilega uppi í
sjó, því sjaldan fást hrygnandi
fiskar í botnvörpu. En fiskar
komnirfast að hrygningu ogeink-
um alveg nýhrygndir hafa fengist
þar í töluverðum mæli. Skemmst
er að minnast, er togarar á
þessum slóðum ráku óvart í stór
höl afhonum. Þetta varnýhrygnd-
ur fiskur sem gengið hefur
grynnra en hann á vanda til,
sennilega á eftir æti. Smælki
þessarar tegundar er dreift víða,
en þungamiðja uppeldissvæðis
er m.a. við Reykjaneshrygg á
miklu dýpi.
Þaðerenginn vafi á, aðumtals-
vert magn mætti veiða af þessum
fiski. Rússar veiddu töluvert af
honum hér við land fyrir um það
bil 20árum. Sú veiði mun þóekki
hafa staðið mjög lengi, enda voru
þeir stórtækir á meðan hún stóð.
Reynsla af öðrum slóðum er líka
sú, þar sem hann hefur verið
veiddur án takmarkana, t.d. við
Nýfundnaland, að afli hefur í
fyrstu verið mjög góður, en fljót-
lega dottið niður, enda eru þessar
veiðar stundaðar á miklu dýpi,
svodágóðurafli þarfað haldasttil
þess að unnt sé að stunda þær.
Háffiskar
Hægt væri að halda áfram að
tala um ýmsar fleiri tegundir, en
það orkar tvímælis hvort tíma-
bært sé að tala um þær með nýt-
ingu í huga. Þó held ég að við
skulum ekki gleyma að margar
tegundir háffiska eru á djúpslóð
hér við land. Heyrt hefi ég, að
ýmis efni í lifur vissra háffiska séu
mjög verðmæt. Tel ég að kerfis-
bundna könnun ætti að gera á
ÆGIR- 19