Tímarit lögfræðinga - 01.12.2004, Side 72

málans.18 Hins vegar er ljóst að við mat á því hvernig skilgreina beri sektir sam-
kvæmt 52. gr. samkeppnislaga með tilliti til ákvæða mannréttindasáttmálans
hefur dómaframkvæmd evrópudómstólanna litla þýðingu. Liggur í hlutarins
eðli að það sem máli skiptir er dómaframkvæmd mannréttindadómstólsins,
enda lýtur úrlausnarefnið að túlkun á sáttmálanum.19 Engu að síður er rétt að
taka til athugunar hvemig litið hefur verið á þetta álitaefni í evrópskum sam-
keppnisrétti, enda tekið fram í athugasemdum við áðurnefnda 17. gr. frum-
varpsins, sem varð að lögum nr. 107/2000, að lagt sé til að ákvæðinu verði
breytt í samræmi við EES-löggjöfina og þær reglur sem gilda í EB.20
I ákvæði 23. gr. reglugerðar nr. 1/2003 er kveðið á um að þær sektir sem
Framkvæmdastjórnin leggi á fyrirtæki séu ekki af refsiréttarlegum toga (e. shall
not be of a criminal law nature). Samhljóða ákvæði var áður að finna í reglu-
gerð 17/62.21 Astæðan fyrir því að ákvæði af þessu tagi var að finna í reglugerð
17/62 var með öllu ótengd ákvæðum mannréttindasáttmálans, heldur tengdist
það því að aðildarríkin vildu ekki að hægt væri að halda því fram að þau væru
að framselja fullveldi sitt í málefnum á sviði refsiréttar.22 Með vísan til þeirra
dóma sem að framan hafa verið raktir liggur beint við að niðurstaðan um þær
sektir sem Framkvæmdastjórnin beitir á grundvelli 2. mgr. 23. gr. reglu-
gerðarinnar sé sú sama um 52. gr. samkeppnislaga. Er sú skoðun og ríkjandi í
fræðunum að sektarákvarðanir Framkvæmdastjórnarinnar teljist til „ásökunar
um refsiverða háttsemi“ í skilningi 1. mgr. 6. gr. MSE.23
Þessi niðurstaða hefur aldrei verið beinlínis staðfest af Evrópudómstólnum
en hins vegar er að finna ýmsar vísbendingar þess efnis að hann sé á sama máli.
Rétt er að geta þess fyrst að furðu lengi hafa evrópudómstólamir sagt að 6. gr.
MSE nái ekki til málsmeðferðar Framkvæmdastjórnarinnar þar sem hún teljist
18 Hér verður ekkert vikið að því deiluefni sem stundum hefur skotið upp kollinum hvort og þá að
hvaða marki rétt sé til að líta til dóma frá evrópudómstólunum við túlkun íslenskra samkeppnislaga.
19 Rétt er að taka fram að ESB er ekki aðili að MSE en hins vegar hafa evrópudómstólamir tekið mið
af ákvæðum sáttmálans og dómaframkvæmd mannréttindadómstólsins: P Craig og G de Búrca: EU
Law, Text, Cases, and Materials. 3. útgáfa. OUP. Oxford 2003, bls. 319-337.
20 Alþt., A-deild 1999-2000, bls. 4137.
21 Regulation on the Implementation of the Rules of Competition Laid Down in Articles 81 and
82 of the Treaty [2003] OJ Ll/1; First Council Regulation implementing Articles 85 and 86 of the
EC Treaty [1962] OJ Special Edition 204/62, 87. Reglugerð 1/2003 var tekin upp í EES-samn-
inginn með ákvörðun Sameiginlegu EES-nefndarinnar nr. 130/2004.
22 CS Kerse: E.C. Antitrust Procedure. 4. útgáfa. Sweet and Maxwell. London 1998, bls. 287-88.
23 A Riley: „Saunders and the Power to obtain Infonnation in Community and United Kingdom
Competition Law“. (2000) 25 European Law Review, bls. 264, 270-272; I) Waelbroeck og D
Fosselard: „Should the Decision-Making Power in EC Antitrust Procedure be Left to an
Independent Judge? - The Impact of the European Convention of Human Rights on EC Antitrust
Procedures". (1994) Yearbook of European Law, bls. 111, 121-123; IS Forrester: „Modemisation
of EC Competition Law“ í BE Hawk (ritstjóri) Annual Proceedings of the Fordham Corporate Law
Institute. Juris Publishing Inc. New York 2000, bls. 181, 218-222.
530