Ægir - 01.02.1996, Blaðsíða 12

Alltaf má fá annað skip
Björgvin Ólafsson skipasali
„Auðvitað seljum við mest af skipum en einnig varahluti og ýmsan
búnað," sagði Björgvin Ólafsson sem rekur BP skip í Borgartúni og
hefur verið umsvifamikill í skipasölu undanfarin ár, bæði innanlands
og utan. Björgvin byrjaði ungur til sjós og var vélstjóri árum saman
og útgerðarmaður. Hann átti Bylgjuna í Vestmannaeyjum með Matthí-
asi Óskarssyni. Árið 1983 söðlaði hann um, hætti á sjónum, flutti í
bæinn og fór að selja hitt og þetta og endaði í að selja skip.
„Mikilvægast er að tala sama mál og
kaupendur og seljendur. Þess vegna er
mín starfsreynsia ágætur undirbúning-
ur fyrir þetta starf."
Björgvin hætti ekki beinlínis til sjós
til að selja skip heldur lenti hann inn í
þeirri atvinnugrein með nokkuð sögu-
legum hætti.
Ætlaði að selja ísvélar
„Það gerðist þannig að ég var staddur
í Suður-Afríku um 1990 að selja rjóma-
ísvélar og gekk fremur illa þó það væri
nógu heitt þar. Ég var á rölti viö höfn-
ina í Cape Town og sá liggja þar skip af
ýmsum stærðum og gerðum. Það hafði
verið í gangi hér heima umræða um að
selja eldri skip og endumýja flotann svo
þarna dettur mér í hug aö í þessu fælist
gott tækifæri.
Nú, ég valdi eitt stærsta útgerðarfyrir-
tækið á þessum slóðum, Sea Harvest,
sem gerir út eina 30 togara. Ég pantaði
viðtal við forstjórann og bauðst til að
selja honum skip frá íslandi. Það fór
ákaflega vel á með okkur alveg frá upp-
hafi og hann sagði að ég væri einn af
fáum skipasölum sem væri vel inni í
tæknihliðinni. Það var eins gott að
hann spurði ekki út í pappírshliðina
sem ég vissi þá ekkert um.
Þegar ég kom heim gekk ég á vegg
því það voru engin skip til sölu. Ég gat
ekki farið að klúðra þessu fína tækifæri
svo ég fór að leita að skipi erlendis. Það
endaði með því að ég fann svo skip fyr-
ir hann hérna heima. Þá vorum við
orðnir góðir vinir og hann kenndi mér í
rauninni hvernig ætti að gera þetta og
ég hef síðan selt Sea Harvest nokkur
skip og ýmsan búnað. Þarna er mjög
góður markaður fyrir alls konar búnað
til fiskveiða og útgerðar."
Best að selja gegn staðgreiðslu
í fyrstu var þetta aukabúgrein hjá
Björgvin en nú eru fjórir starfsmenn hjá
BP skip og það fæst nær eingöngu við
skipasölu. Viðskiptin hafa færst meira
út á hinn alþjóðlega markað og Björg-
vin hefur haft með sölu margra skipa að
gera, bæði milli landa annars staðar og
innanlands í öðrum löndum. Verkefni
dagsins þegar þetta spjall fór fram var
að gera tilboð í færeyskt skip fyrir nýsjá-
lenska aðila. Sérstakt Ieyfi þarf til að
stunda skipasölu á íslandi en ekkert til
að vera á heimsmarkaði. Hjá BP skipum
vinnur lögfræðingur með full réttindi á
þessu sviði.
Björgvin segir að mikill munur sé á
því að annast skipakaup innanlands á
íslandi eða erlendis. Helsti munurinn er
sá að skipti skip á íslandi um eigendur
er mikil vinna við að yfirtaka skuldir,
færa veðleyfi, útvega nýja skuldara og
þess háttar, en tiltölulega litlir pening-
ar skipta um eigendur. Erlendis tíðkast
að kaupandi að notuðu skipi fjármagni
kaupin alfarið og því er fyrst og fremst
um staðgreiöslu að ræða og töluvert
minni vinna fyrir vikið. Björgvin hefur
auk þessa útvegað fjármagn til
kaupanna, útvegað áhöfn á skip, tæki
og búnað og annast viðgerðir. Allt sem
kúnninn biður um getur góður skipa-
miðlari útvegað.
Keypti skip á einn dollar
„Þegar við seldum Snæfara HF til
AgroPesca í Perú þá kynntist ég óvenju-
legum viðskiptaháttum. Þetta var full-
orðinn maður, ríflega sjötugur, sem ger-
ir út nokkra báta. Hann kom hingað til
lands að skoða skip og við fórum hér
með honum um allt og sýndum hon-
um mörg skip en það var auðséð að
honum leist best á Snæfara. Síðan
hringir hann í mig nokkrum dögum eft-
ir aö hann er kominn heim og segir:
Mér líst vel á Snæfara. Ég sendi þér pen-
ing. Þú kaupir hann fyrir mig. .
Ég var nú dálítið hissa því þetta eru
ekki venjulegir viðskiptahættir en lét til
leiðast. Peningarnir koma og ég kaupi
skipið. Þá hef ég samband við kaupand-
ann en hann kemur ekki heldur hringir
aftur og segir: Ég vil fá skipið viðgert
þannig að það verði viðhaldsfrítt næstu
tvö árin.
Ég maldaði í móinn og sagði að það
gæti verið erfitt að ákveða hvað ætti að
taka upp og þetta gæti orðið nokkuð
dýrt.
Kallinn segir að ég hafi meira vit á
þessu en hann og hann sendi 200 þús-
und dollara og ég láti gera það sem gera
þarf. Það var unnið í skipinu í tvo mán-
uði og allt lagað sem þurfti að laga.
Svo hringdi ég í þann gamla og sagði
að nú væri skipið klárt.
Það er ágætt, sagði hann. Ég þarf eig-
inlega að biðja þig að sigla því fyrir mig
niður eftir á íslensku flaggi.
Þar kom babb í bátinn því við máttum
ekki lögum samkvæmt sigla íslensku
skipi í eigu útlendings því útlendingar
mega ekki eiga skip. Það mál var leyst
þannig að ég keypti Snæfara af honum á
12 ÆGIR