Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1939, Blaðsíða 11

9
urum finnst ykkur þið þurfa svo mörgu við ykkur að bæta,
til að geta staðið vel í stöðu ykkar sem kennarar, en varið
ykkur að lenda ekki í villum í bókaskóginum, heldur setjið
ykkur ákveðið mark og lesið með tilliti til þess verkefnis,
sem þið veljið ykkur. Við vitum vel, hve erfitt er að vinna
að vísindum hér, erfiðara en víðast livar annars staðar, því
að auk allra þeirra erfiðleika, sem ég hefi minnzt á, vantar
liér í fámenninu í svo mörgum greinum þá hvatningu, sem
l'æst við að umgangast aðra, sem starfa á sama eða svip-
uðu sviði, og enginn vandi er að telja upp margar fleiri af-
sakanir, sem torvelda slika starfsemi. En í því er ekki vand-
inn fólginn, að finna afsakanir fyrir því, að láta undir höfuð
leggjast að gera hlutina, heldur í hinu að hafa nógu ein-
heittan vilja og þrautseigju til að sigrast á öllum erfiðleik-
unum. Ef ég mætti gefa ykkur nokkuð ráð, væri það orð
þau, sem Faraday sagði, þegar hann var spurður, hvernig
hann færi að því, að afkasta svo miklu, sem hann gerði.
Hann svaraði: „I work, I finish, and I publish." Ofur einfalt,
satt er það, en meiri speki en mönnum kann að virðast i
fljótu bragði. Það er nl. ekki nóg að vinna, ekki einu sinni
að vinna vel, heldur verður að ljúka verkinu. Það þekkja
allir, sem að einhverju slíku hafa unnið, livað manni hættir
við að láta hálfunnin verk daga uppi, sem sitja svo e. t. v.
fvrir manni, svo að erfitt er að fá sig til að byrja á öðru. Mað-
ur þarf oft að beita sjálfan sig harðneskju til að Ijúka við
verkið, en þá hörku verður maður að hafa, ef maður á ekki
að fara illa út úr öllu saman. Og síðast en ekki sizt þarf að
koma verkinu frá sér, gefa það út, því að annars kemur það
ekki að gagni, og er hætt við að það verði þá sama sem óunn-
ið. Quod non est in scriptis, non est in mundo. Margir kvarta
um tímaleysi, en það er furða hve miklu má afkasta, ef
ákveðin stund er tekin á hverjum degi, þótt ekki sé nema
1—2 tímar, til regluhundins starfs. Darsvin gat vegna heilsu-
hilunar ekki unnið nema 3 klt. á dag, og samt liggur meira
stórvirki eftir hann en flesta þá, sem áttu allan daginn
frjálsan.