Dýraverndarinn - 01.01.1927, Blaðsíða 11

DÝRAVERNDARINN
9
eftir ár, var hann sjálfkjörinn reiðskjóti þeirra. Frá því þan
komust það á legg, að ])au þyr’Su aS reyna a'S klifrast á hest-
bak, var sjálfsagt aö byrja á Mósa, og þurfti ekki sjerlega
mikinn dugnaS til, a'S slíkt mætti takast. Ekki þurfti annaö
en aS teyma aö garöbroti eöa nógu hárri þúfu, ]íá var sig-
urinn vís. Og þau máttu vera tvö eöa þrjú, eöa hvaö niörg
sem vildu, og- á honurn gátu tollaö í þaö og þaö skiftiö. Hon-
um var og sama hvert stefndi, alt var velkomið barnanna vegna
og þau sjálfráð, nema ef vóði var framundan, þá tók hann
til sinna ráöa, stjórnaði förinni, og ljetu börnin sjer þaö vel líka.
Þeir, sem eiga mörg börn, eöa hafa yfir þeim aö segja, þurfa
oft aö nota þau til smávika, svo sem aö sækja liesta, skreppa
á næstu bæi og færa á engjar. Kemur sjer ])á vel aö hafa yfir
þeim hesti aö ráöa, sem hverju smábarninu er óhætt á. Er
því síst ofnlælt, aö hugljúfi og jiægi hesturinn sé „þarfasti
þjónninn" á heimilinu stundirnar þær.