Dýraverndarinn - 01.12.1965, Blaðsíða 21

Maðnr úr sljórn hestamannafélags málar húsið sitt.
Hesturinn rann út af klettinum og greip sund-
tökin um leið og hann kom í sjóinn.
Það mátti áreiðanlega ekki seinna vera, þvi
sjórinn var farinn að flæða yfir klettinn, Jtar sem
liann var lægstur.
Sundtök unga hestsins voru snörp og hröð fvrst
í stað, en svo smálinuðust þau, þangað til hann virtist
vera að gefast upp. Þá voru eftir svo sem tíu faðnr-
ar að landi. Sem snöggvast var eins og Jarpur væri að
sogast í djúpið án nokkurrar mótspyrnu, en snögg-
lega neytti hann ýtrustu krafta, hálfreis upp úr
sjónum og synti af öllum kröftunr þennan síðasta
spöl.
Hann kastaðist upp í fjöruna og lá andartak graf'-
kyrr, en reis svo seinlega upp og leit á fólkið, sem
ltafði safnazt þarna saman.
Karlmennirnir voru að setja bátinn og bundu
Irann ramlega, því það leit út fyrir ofsaveður. Svört
og rauð ský hrönnuðust saman eða þutu áfram eins
og börn í glöðum leik.
Jarpur náði sér alveg eftir þetta volk og varð
bezti reiðhestur sveitarinnar.
BRÉF
frá gó&utn og tlren£ilegt»in vini.
Fáskrúðsfirði, 4.6. 1965.
Herra ritstjóri.
Mér þykir leitt, að það sktdi alltaf hafa dregizt, að
ég sendi áskriftargjaldið, en Jtað er mér til afsök-
unar, að ég er eða var á skóla og gat })ví ekki sinnt
því. En nú ætla ég að bæta úr Jjví og senda 100
krónur. Það, sem er fram yfir árgjaldið, getið Jtið
litið á sem uppbót, — ég ætlast alls ekki til, að Jrað
færist yfir á næsta árs greiðslu.
Hvernig stendur annars á Joví, að Jtið eruð að
hliðra ykkur hjá að hækka árgjaldið eins og jxirf
gerist? Eruð júð hræddir við að missa kaupendur
eða hvað? Það hlýtur að vera, en þeim, sem hætta
að kaupa blaðið vegna smáhækkunar, Jtykir ekki
mikið í Jtað varið. Ég fyrir rnitt leyti er alveg hissa
á, að við skulum ekki eiga fleiri menn en raun ber
vitni, sem vilja leggjast á sveif með Jtví málefni,
sem Dýraverndarinn flýtur. Nei, hækkið ársgjaldið
strax um næstu áramót, stækkið blaðið og herðið
sóknina til varnar og hjálpar dýrunum!
Dýraverndarinn lengi lifi og hans góði tilgangur!
Jón Sigmundsson.“
Gjaldkeri Dýraverndarans sendi Jóni Sigmunds-
syni kvittun og Jtakklæti, og nú Jrakka ég honum
lyrir liönd mína, blaðsins og dýranna. En Jón Sig-
mundsson er blaðinu áður að góðu kunnur. Fyrir
tveimur árum eða svo sendi hann slutla, en fallega
frásögn, sem Dýraverndarinn veitti lítilfjörleg verð-
laun. Gott væri, að blaðið ætti sem flesta slíka vini.
Guðrnundur Gíslason Hagalin.
Þegar Steini litli las bænirnar sínar um kvöldið,
gleymdi hann ekki að Jjakka guði fyrir giftusamlega
björgun hestsins, sem honum var svo kær.
Dísa.
DÝRAVERNlíARINN
87