Ný dagsbrún - 01.01.1906, Blaðsíða 49

129
líREIftFItiZKI SFEGILI. IN K
,pfsar‘* f munninum*. Þetta er auglýst með mikilli viðhnfu
í Lögbcrgi, og fólkið’, sem mest þykist að þvf vilja stuð.ia,
að vcrnda Iijer fslenzka tungu, fylgir svo rækilega liugs-
unarhætti sjcra Jáns f þvi, að íilfta það'.scm onskt er, sfna
fyrirmynd, að sumt af þessu fólki miíðgast stórlega vift
það, að gestur við dyrnar hjíl þvf spyrji eftir fslenzkum
manni með hans skírnarnafni, ,, AttuviðMr. Goodman?11
er spurt innan úr ganginum, ef g'esturinn er svo ömóðins
að vera, upp á fslenzka vfsu, aö'gera boð fyrir Björn eða
Bjarna; og oftast fer þá svo, að gesturinn lætur sjer þetta
að kenningu vQrðá upp frá þvf veg-na kjarklcy-sis, eða fyr-
ir kurteisis sakir hlíföst við að firrta smásálirnar- með þeiin
niifnum, sem þærvitja ekki bera. Þettá á orðið svo djúp-
ar rœtur hjer hjá fólki, að þvf þykir sjef vera gjört óþægi-
lega hátt undir höfði, cf það er ekki ávarpað sem , Mister*
Cða ,Missis', og Lög.berg hefnir sín mcð þvf, að hætta að
skrifa nafn þcss manns, sem það þykkiSt við., mcð enskri
stafsetningu, og fara sð skrifa það á fslenzk-u. Svona
dyggilega túlkar þessi spámaður gleðiboðskapinn um lvina
ensku fyrirmj nd, og þvf er sfzt að undra þótt sjcra Jón
telji ekki Lögberg mcð saurblöðum. Hann er sannarlega
sekur um að prjedika það ,,í tfma og ótíma" fyrir Vcst-
ur-Tsíehdinguin að verða enskir, og þykist þó. f siimu and-
ránui vera forkólfur þess, a& koma hjer á fót monntastofn-
un til að aftra þvf, að þeir vqrði enskir. S.ú flækja skilst
ekki, nema svona sje greitt úr henni : Kappkostið af
fremsta megni að vcrða ckki eftirbátar bjerlendra manna,
f umgcngni, samræðum, og rfthættij þvf þá getur það.
fjárplógslundarfar, scm f yður kann að búa, bezt komið
sjcr við í þessu þjóðlffi. SÝ'nist se'm bezt fyrir hjorlend-
um fnöhnum, mfeð þvf að kvta vovn kyrkjulega fjelftgsskap
* „'Ru'lur" í Keyl.j ivfí, ,,pfsar“ f Winnipi'g.