Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 50

vera scm gloésilégaitan &vöxt af þ.eirri kappkostun yðar,
if skðlastofnunúm, kyrkjubyggingurn óg kennimanna-
í'j'ilda; því þar mufiuð þ;er at'cur sjáffa yður fyrir hitta í
yðar gröðafyriftæfcjum mcðal þcirrar þjóðar, scm sjálf hcfir
slfkum kyrkjudctmi vánist frá kyni til kyns.
Þánnig éi£a fáéinir fylgjendur sjcra jóns mikið honunf
það að þakka, hvcrnig þcim hcfir gcngið að komast í efni.
Iditt gegnir öðfu máli, hvefsu hfcin láterska þáð er, og
hvort prjédikun háns úm hiná enskú fýrirmynd er guð-
ræknisiég kristindðmsprjédikún. —- , .Kéhiiif þégar kemur
áðhjaftanul< ef sagt úm iálkánn, ög rnanni Iiggur. þá við
áð kenna f bijðsti um hann; en sum brjðstgæði ségir sjera
jón að sjé vítavcfð. Sfzt af öllú ættú þá ntenn aðkenna í
brjósti um hánn og liáns Fylgjeuduf', þðtt þeir hljóði yfir
vaxandi ðhréinindum í fslcnzkum bðkménntúm. Þar
hefir ,,L()gbefg“ svo rækilega á undan gengið, áð betur
ætti við að þéir segðu við náúngánn: ^Öf mikið hefi jcg
kentit þjcf stfákur'*. Só skynhélgi hjá höf., sem kcmur
fram í öllum fjarskaskepnum f fyrifíestfinum, cr svo
bérsýnileg, að mántii hlýtur áldeilis áð ofbjóða. Iflaðið
i, Aústri“ segir hánn að flytji sVo Ijötá grein, að það fengí
fekki að ,,komá inú f nókkuft hciðvirt híis, ef velsoémisti!-
finningiii væri nðgu mikil hjá alménningi“; óg svo bætif
hann þvf við, að það íii og gfúi af ,,svipuðúm sauruguni
hkámmagreinum í biöðum vofutrt mðrgum'k Hvernig
vcit hatin nö um þcttá f Lætúr hatin áðra íepja það t sig
hvað sténduf í blöðumim, og sezt svó á dómstóliiin öt ör
slúðri? Eða lofar hártn þtíssúm blöðum inn í sitt heið:
virða hös, áf þVÍ aö veísæmistilfinningin sje ekki nógú
feaikil hjá hanúm sj&lfum? —- Að bríxiá ,,Bjarka“ uni
bókmeiintálég óhfeitiindi; af þvf hánn flytúr trúarskoðanir,
feetn cklci cru sjcra Jóni géðfefdar, er varla svaravért. Það
hafa á öllum öldurrt verið til stórg ifúgir menn, sem enga