Ný dagsbrún - 01.01.1906, Qupperneq 51

BRKIðFIRZKI spegií.linn
131
trft hafa jíitað fi annað líf, og það kannast hof. við, en þð
kallar hann það synd, sem drýgð sjc mcð ,,köldu blóði og
af ásettu ráði“, að maður, scm þannig er skapi farinn, !æt-
Ur pfenta grcin til fttskýrihgar sýnum hugsunarhætti. I>að
er ekki að sjá að höf. finnist skoðanir þcifra manna, sem
engar hugmyndir gjíira sjef um a n n a n h é i m> oigi svo
mikinn rjett á sjer, að fá að sjást á pfénti, til hvcrsu mik-
illar göfgunar scm þær gætu Verið fyrir þ e n n a h c i m. Þó
skilst homim það vafaianst, að cinn göfugUr maðnr, t. d.
Tyndall, gctur bcnt meðbrœðrum sfnum í göfguriaráttina
upp á sfna vfsu, alveg eins og annar, t. d. Gladstone, upp
á sfna vfsu. Á öði*um stað i Fyriflestfinum hefir höf. bctri
málstað, þar scm hann scgir: , ,Scm bctuf fcr cr hjcr f
álfu trúafbragðafi'elsi. Og það er skylda vor <að viður-
kénria það“. Mundi hann nú sjálfur þykjast standa hátt
í skyldurækni þessarar tegundar ? Ætli honum finnist
það fölskvalaus viðurkcnning, aS bcnda á ,,Bjarka“ sem
sýnishorn af sauiblöðum, vegna þess að f þvf blaði cr það
sett á prent, sem frá hans eigin sjónarmiði cru ,,vantrúar-
gíeinir“? Þar fyrir utan cr óhætt að sCgja, að það sje
ekkert skjallandi fyrir það fólk, scm höf. hcfir kynni sfn af,
að gefa það scm sitt á!it á mannlegu cðlisfari, að fólk vcrði
,,að dýruin.og jafnvcl að djöfium“,ef það fari að,,hafa það
fyrit satt, að hinn líkamlegi dauði sje síðasti endirinn“.
Það er scm sagt, að höf. hcfir sannfærst um það á lífslcið-
inni, að fólk hcgðar sjcr ckki eins ogdýr cða djöfiar, afþvf
það þykist visst um, að það cigi eftir að standa fyrir ináli
sfnu þegar það sjc dautt, og cigi það þá á hættu að djöf-
ullirin hremmi sálu sfna, ef það hegði sjer ckki brúklcga f
jarðneska lífinu. Það er vfst þcss nrna vcgna hans álit, að
ódauðlcikatrúin sje ,,stcrkasta stoðin undir siðgæði al-
mennings“, cn hvað íslenzkum almenningi viðvíkur, er
þcssi skoðun hans gjörsamlcga röng, því bæði utan og
Ný Dagsbrún. 1. 9