Ný dagsbrún - 01.01.1906, Síða 55

BRF.IðFIRZKI spegillinn
135
sætir þessi hógværðarmismunur ? Að sönnu ætti sú
spurning að vera óþörf, en þó er ekki víst að allir háfi
gætt þess, hver aðalafsökun höf. er sem kyrkjufjclagsfor-
seta, cftir að hann er búinn með sína postullegu látalætis-
afsökun. Seinni afsökunin er lipurlega fólgin f fornsögu-
kafla einum, af brúðkaupi Þorkels Eyjólfssonar og Guð-
rúnar Ósvífsdóttur. Þegar brúðkaup þetta stóð sem hæzt,
kom þar flóttamaður einn, Gunnar Þiðrandabani, Norð-
maður að ætt og hinn nýtasti drengur, en sekur um eitt
liið mesta óhappavfg. Brúðguminn vildi láta lög lands-
ins yfir hann ganga, en brúðurin tók hann á sfnar náðir,
svo það var, eins og höf. keinst að orði, ,,auðsætt að
Þorkell myndi missa af hinum virðulega ráðahag, ef hann
beygði sig ekki f þessu efni fyrir vilja hennar“. ,,Hann
ljet sök flóttamannsins falla niður og sýndi honum allan
þann drengskap, sem hin göfuga húsfreyja hans vildi“.
Þcssi ,,göfuga húsfreyja11 cr nú Tjaldbúðin, og kyrkjufje-
lagið verður að beygja sig,og iáta ,,sök“ sjera Bjarna falla
niður, til þess að missa ekki af hinum ,virðulega ráðahag'.
Að nafninu til er þetta talað undir rós, en það er svo bert,
að heita má að skynhelgishjúpnum sje alveg kattað af sjer.
l>að er arðvœnlcgt að láta sjera Bjarna 1 friði. Það lítur
ekki út fyrir að vera arðvœnlegt, hcldur kannske þvert á
móti skaðvœnlegt.að láta Sigurð í friði. ,,Gott er að hafa
tungur tvær og tala sitt mcð hvorri“. Þannig er cflingu
og útbreiðslu kyrkjufjelagsins hagað,og víst cr um það, að
hefði hr. Sig. Júlíus Jóhannesson orðið lúterskur prestur,
þá hefðu gallar hans mátt vera sjö sinnum sjötugfaldir upp
á það, að orðin, sem skáldið lcggur í munn Richelieu kar-
dínála, hefðu þá cins vel mátt lcggjast undir tungurœtur
hins lúterska kyrkjufjelagsforseta :
,,Yfir þau, sem heita heiftarverk,
jeg hefi jafíian breitt minn rauða serk“.