Heimir : söngmálablað - 01.07.1935, Qupperneq 16

16
Sigfús Einarsson
Yoru suni verkefnin allstór of< nokkur nieð undirleik
liljómsveitar, svo sem söngvar Griegs úr Sigurði Jórsala-
í'ara og Landkenning. Og auðvilað voru það slík lög, ein-
föld að byggingu og stórbrotin, er nutu sín bezt í meðför-
um þessa risakórs. Lög; sem taka verður vægilega á eða
með sérstakri nákvæmni, vegna margbáttaðra hljóðbrigða,
„polyfoniskrar“ raddsetningar eða af öðrum ástæðum,
þau eru ólientug viðfangsefni fyrir söngmenn, er skifta
þúsundum. Þegar kom að síðasta laginu — þjóðsöngnum
— gekk liinn aídni þulur, Iver Holter, fram á völlinn og
var honum tekið með miklum fögnuði af söngmönnum
og áheyrendum. Staðnæmdisl hann fyrir framan „herinn“
— við hliðina á söngstjórapallinum, því að honum mun
ekki hafa lilizt á að ráðast þar til uppgöngu, enda var
pallurinn bár nokkuð. Hentu menn gaman að, en þó
græskulaust. „Hernum“ stjómaði liann síðan röggsam-
lega, eins og ungur væri. ,
Var nú söngmótinu lokið? og hafði það gengið rnjög
að óskum, enda frábærlega vel undirbúið, svo að hvergi
urðu árekstrar og engar umkvartanir að heyra úr nokk-
urri átt. — Það mun hafa verið tilætlun undirbúnings-
nefndarinnar í byrjun, að þegar söngnum lyki, byggjust
menn til heimferðar, svo að áhrif söngsins og samvislanna
undanfarna daga héldust óbrjáluð i hugum manna. En
söngmennirnir munu bafa litið nokkuð öðrum augum á
það máh Heyrði cg, að þeim hefði fæstum þólt takandi í
mál að skilja svo við Osló, að þeir fengju sér ekki snúning
áður, og varð þá svo að vera. En pjönkurnar áttu þeir að
hafa með sér á dansstaðina, svo að þeir gætu farið jiaðan
á tilteknum tíma til járnbrautarstöðvarinnar. En þegar
sá tími kom, mun dansinn bafa slaðið sem hæst, og hélzt
hann svo óslitinn fram til morguns. Þetta gerði óneilan-
lcga „strik í reikninginn” cða svo mun framkvæmdar-
nefndinni hafa þótt og þá væntanlega gjaldkeranum ekki
sízt.
Á undan lokasamsöngnum hafði framkvæmdarnefndin