Heimir : söngmálablað - 01.07.1935, Síða 23

Tónlist og gildi hennar 23
tínia að lyfta söngnum lil vegs og virðingar í almennum
skólum, og þar á auðvitað að byrja ræktunina. Þá fyrst
má vænta glæsilegs árangurs i þeim efnum meðal al-
mennings, er hlúð liefir verið að sönggreind og tónlistar-
liæfileikum æskunnar og uppvaxandi lýðs með alúð og
þekkingu.
í ritgjörð, sem eg las fyrir skemmstu, eftir Halldór
Kiljan Laxness, kveður greinarhöfundur m. a. svo að
orði: „Sérstaklega er vert að leggja áherzlu á menntunar-
gildi tónlistar, og ætli að venja alla frá barnæsku við að
hlýða flutningi tónlistar og syngja. Hafa engar hugsanir
frá mannsbrjóstum hærra stígið né í meiri tign frani
gengið en þær, sem birzt hafa í formum tónlistar.
Tónlistin hefir lyft vitund manns lil fullkomnari sviða.
Samsöngvar liafa mikla þýðingu, þótt meðal viðvaninga
sé. Þeir vekja samúð, valda hrifningu, lyfta huganum.
Söngvararnir eru ekki samir hversdaglegir einstaklingar,
meðan á söngnum stendur, álieyrendurnir ekki heldur;
margar sálir lyftast til æðra sviðs í einingu.
Það er vitaskuld mikið liöfuðatriði, að tónlist sé iðkuð
af þekkingu, ef hún á að ná tilgangi sínum. Fræðileg
þekking á eðli og byggingu tónsmíða er sömuleiðis nauð-
svnlegri en latína.“
„Margar sálir lyftast til æðra sviðs i einingu.“
Er þetta ekki einmitt eitt af höfuðeinkennum tónlist-
arinnar, sameiningar-kraftur heijnar? Þetta óskilgreini-
lega seiðmagn tónlistarinnar og sú sálræna glóð hennar,
sem samstillir ósjálfrátt i eina lieild hugi og hjörtu
þúsunda og aftur þúsunda, ólíkustu einstaklinga, og
lyftir þeim í æðra veldi á vængjum sínum.
T I L A T H U G U N A R.
Það ber eigi svo sjaldan við, að maður lieyri fólk segja
eitthvað á þessa leið:
„Hljóðfærið okkar er úr sér gengið og slæmt, en það er
fullgolt handa krökkunum að læra á.“