Heimir : söngmálablað - 01.02.1938, Blaðsíða 8
4
HEIMIR
hliðum þjóðlegra skynjana og kennda. Og' þá er eg kom-
inn að öðrum svarliði spurningar þeirrar, er eg setli fram
hér að ofan, en það var, hvað ætti að syngja.
Hvað og hvernig er gamalt þrætuepli innan bókmennta-
sögunnar, meðan menn bárust á banaspjótum út af ágrein-
ingi um form og innibald. Nú munu menn orðnir á eitt
sáttir um það, að kjarnmikið innihald x-ati oftasl á sinn
búning, þrátt fyrir margvíslega sundurgreiningu formsins,
og á liinn bóginn komi hin andlega nekt í ljós, þó að hún
reyni að hafa klassiskt form að skálkaskjóli. Eins er kór-
söngnum jafnt sem einsöngnum og efnisvalinu farið. Vel
skólaður kór getur ekki slegið rvki í augu sæmilega þrosk-
aðs lilustanda, með ]>ví að bera á borð fyrir liann gamla,
útslitna lnisganga eða klaufalega u])psett og andlaus lög.
Þegar kórinn er búinn að sanna, að hann sé „rólfær“, á
hann að Iiaga verkefnum sínum eftir því, spreyta sig á
samsettari stykkjum og reyna að „tolla í tízkunni“; það
er óvíða viðeigandi ef ekki hcr! Þegar við lítum á söng-
skrá eins kórs, verður okkur á að spyrja: Höfum við eig-
inlega tima og efni á að eyða okkar beztu söngkröftum
i að þylja upþ aftur og aftur, ár eftir ár, sömu lögin, sem
við beyrðum feður okkar og afa syngja?
Eitt er það, sem er þessu að einhverju leyti til afsökun-
ar, en það er, live sárgrætilega lítið við eigum til af góðum
þjóðlögum. I öllum löndum er þjóðlagið upphaf að ann-
ari tónlagasmíð, í gegn um þjóðlagið skilja þjóðirnar
meistara sína, enda höfðu þeir lagt leið sina i gegn um
ódáinsakur þess og öðlast ])ar dýrmætt vegarnesti. Hjá
okkur er nokkuð öðru máli að gegna; liér var alls ekki
um auðugan garð að gresja og reyndar ofl allsendis ófag-
urt um að litast. Að vísu hafði verið skráð nóg af innan-
tómum messusöngvum upprunnum í Suðurlöndum, út-
tútnuðum af latneskri andagift og reikulum dráttarmerkj-
um, en minna af einföldum, ljóðrænum lögum. Oft og
einatt rakst maður á slitur ein. Og þrátt fyrir þetta er mik-
ið til al' stefjum, sem allskostar er óunnið úr. Ætti það